Central Banking in a Democracy: The Federal Reserve and Its Alternatives
System Rezerwy Federalnej, który od 1913 r. jest agentem Kongresu ds. kontroli pieniądza, ma mieszaną reputację. Jego błędy były ogromne. Był główną przyczyną Wielkiego Kryzysu w latach 30. i inflacji w latach 70., a także uczestniczył w masowym ratowaniu instytucji finansowych na koszt podatników podczas ostatniej Wielkiej Recesji.
Książka ta jest studium przyczyn błędów Fed, z lekcjami dla lepszych władz monetarnych, zaczynając od analizy historii banków centralnych, w której stwierdzono, że ich wyniki zależały od ich zachęt, czego należy oczekiwać od podmiotów gospodarczych. Implikacją tych ustaleń jest to, że niepowodzenia Fed muszą wynikać z jego instytucjonalnej niezależności, w szczególności od dobra publicznego. W rezultacie jego polityka była dyktowana przez specjalne interesy: instytucje finansowe, które pragną wsparcia publicznego bez znaczących regulacji, a także prezydentów i te części Kongresu, które pragną rosnącego rządu finansowanego przez inflację.
Stabilność monetarna (którą kiedyś uważano za główny cel banków centralnych) wymaga odpowiedzialności, co oznacza karę za niepowodzenie, zamiast odległej i nieodpowiedzialnej (wobec społeczeństwa) agencji, takiej jak Fed. Wymaga to albo prywatnych pieniędzy motywowanych zyskiem, albo Kongresu zdyscyplinowanego przez system wyborczy, jak przed 1913 rokiem. Zmiana polegająca na jak najmniejszym zakłóceniu systemu sugeruje to drugie.
