Bankiet traumy: Jedzenie bólu - ucztowanie życiem

Opinie czytelników

„The Trauma Banquet” Kennetha Pakenhama to inspirujący pamiętnik, który jest kroniką jego podróży przez traumę i odporność. Książka łączy osobistą narrację z profesjonalnym wglądem, zastanawiając się nad wpływem doświadczeń z dzieciństwa i oczekiwań społecznych, oferując jednocześnie strategie radzenia sobie i nadzieję dla innych stojących przed podobnymi wyzwaniami. Jest chwalona za bogaty język, emocjonalną głębię i znaczący wgląd w ludzkie doświadczenia.

⬤ Inspirująca osobista historia, która głęboko rezonuje z czytelnikami.
⬤ Bogato napisana, z silnymi emocjami i żywymi obrazami.
⬤ Dostarcza praktycznych narzędzi przetrwania i zarządzania opartych na doświadczeniach autora.
⬤ Wnosi profesjonalne spostrzeżenia wynikające z doświadczenia autora jako psychologa klinicznego.
⬤ Porusza ważne tematy odporności, tożsamości i społeczności.
⬤ Polecana osobom zainteresowanym rozwojem osobistym i przezwyciężaniem traumy.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za niewygodny lub trudny do przeczytania ze względu na intensywność opisywanej traumy.
⬤ Niektóre części narracji mogą być postrzegane jako przytłaczające lub ciężkie, potencjalnie wpływając na zaangażowanie czytelnika.
⬤ Osobisty charakter książki może nie przypaść do gustu osobom poszukującym czysto akademickiego lub klinicznego podejścia do traumy.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Trauma Banquet: Eating Pain - Feasting on Life

Zawartość książki:

Prawda o tym, jak pokonać przeciwności losu, z przedmową profesora Stevena Hayesa, autora The Liberated Mind i twórcy terapii akceptacji i zaangażowania, The Trauma Banquet daje surowy wgląd w to, jak budować osobistą odporność w obliczu utrzymującej się traumy.

Sercem tego pamiętnika jest wyzwalające i inspirujące przesłanie: jedzenie bólu jest wzmacniające. Jako profesor i nauczyciel psychologii klinicznej z 38-letnim doświadczeniem w leczeniu ludzi, dr Pakenham odkrył, że nie ma skutecznego sposobu na usunięcie bólu z przeszłych traum. Ich ciche echa trwają przez całe życie i domagają się należnego im miejsca w życiu. Jedynym realnym lekarstwem jest zaakceptowanie bólu, procesu, który jest zarówno transformujący, jak i energetyzujący. Każdy z nas jest dotknięty traumą w pewnym momencie swojego życia. Każdy cierpi. W tej książce dr Pakenham podaje przykłady z życia wzięte, jak wykorzystać wewnętrzny ból do ożywienia swojego życia.

Dr Pakenham pracował z tysiącami klientów i intensywnie badał ludzkie zachowania i najnowocześniejsze praktyki w psychologii klinicznej. W tym pamiętniku bada własne bolesne echa cichej traumy, które nie dają się wyeliminować, i pokazuje, jak wykorzystuje wewnętrzny ból, aby kultywować spełnienie.

Brutalna i bezlitosna przemoc domowa wyrzeźbiła jego wczesne dzieciństwo. Jego wyłaniająca się płynność płci i różnorodność seksualna wprawiały ojca i rówieśników w zakłopotanie i wściekłość. Kiedy miał 13 lat, jego matka, centrum jego życia, popełniła samobójstwo. Dzięki tej wczesnej zażyłości ze śmiercią odkrył, że może wysysać życie z bólu, a ten wgląd stał się jego światłem przewodnim.

Otoczony opieką starszego rodzeństwa w rozbitej rodzinie, doświadczył brutalnego pobicia w szkole średniej, które ukarało jego różnorodność płciową i seksualną. Głębokie pragnienie znalezienia sensu w swoim cierpieniu doprowadziło go do uzależnienia od narkotyków, hipisowskiego życia we wspólnocie, bezdomności i wykorzystywania seksu do materialnego przetrwania. Bliski spróbowania własnej śmierci, odnalazł zbawienie i powrócił do społeczeństwa.

Podążał prostą i wąską ścieżką przez religię, uniwersytet, małżeństwo, ojcostwo i rozwój kariery. Kryzys AIDS dotknął go zawodowo, doświadczenie "ukrzyżowania", śmierć bliskich w wyniku samobójstwa i wypadków oraz groźba choroby zwyrodnieniowej wstrząsnęły nim po drodze. Po tym, jak został zdruzgotany rozwodem, otworzyła się nowa ścieżka, która przyciągnęła go z powrotem do jego autentycznego ja i gejowskiej miłości.

Wspomnienie kończy się analizą dwóch procesów, którym dr Pakenham poświęcił się jako dziecko i które zostały później potwierdzone przez naukę: jedzenie bólu i ucztowanie na życiu. Dowiedział się, że właśnie to, od czego chciał uciec, jego ból, było tym, co ożywiało jego życie. Opisuje swoje strategie, które pozwoliły mu zjeść ból, delektować się życiem i realizować swoje pasje. Są to te same oparte na dowodach techniki, do których praktykowania zachęca swoich klientów.