Investigation of Doppler Effects on the Detection of Polyphase Coded Radar Waveforms
Misje operacji specjalnych często polegają na dyskretnym wprowadzaniu wysoce wyszkolonych żołnierzy na niebezpieczne terytorium.
Aby zmniejszyć ryzyko związane z tego typu działaniami, opracowano fale radarowe o niskim prawdopodobieństwie wykrycia, zaprojektowane specjalnie w celu pokonania pasywnych detektorów radarowych wroga. Wykazano, że te kształty fal działają dobrze, gdy przesunięcie Dopplera jest minimalne, ale ich wydajność dramatycznie spada wraz ze wzrostem przesunięć częstotliwości z powodu efektów Dopplera.
W niniejszym badaniu porównano jeden znany kształt fali o niskim prawdopodobieństwie wykrycia, oparty na kodowaniu Welti, z kształtem fali radarowej, o którym wiadomo, że zapewnia stałość Dopplera, a mianowicie z kształtem fali opartym na kodowaniu Frank. Przebiegi te są testowane przy użyciu niewspółpracującego pasywnego detektora prawa kwadratowego, a także współpracującego detektora z dopasowanym filtrem dla różnych wartości przesunięcia Dopplera. Wnioski z badań odnoszą się do kwestii, czy przebiegi kodowane metodą Franka zapewniają lepszą zdolność wykrywania niż przebiegi kodowane metodą Weltiego przy wysokich poziomach przesunięcia dopplerowskiego.
Wnioski z tych badań wskazują, że nie ma przewagi w stosowaniu przebiegów kodowanych Franka nad przebiegami kodowanymi Weltiego. Wszystkie przebiegi zachowywały się tak samo przy rosnących poziomach przesunięcia Dopplera dla każdego z detektorów.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)