Badanie siły chwytu u pacjentów z cukrzycą typu 2

Oryginalny tytuł:

A Study on Handgrip Strength in Patients With Type 2 Diabetes Mellitus

Zawartość książki:

Celem niniejszego badania była obserwacja wpływu cukrzycy typu 2 na siłę uścisku dłoni u mężczyzn i kobiet z Amritsar w Pendżabie oraz poszukiwanie u nich związku siły uścisku dłoni z 22 zmiennymi antropometrycznymi. Badana grupa składała się z 576 potwierdzonych przypadków cukrzycy typu 2 (251 mężczyzn, 325 kobiet) ze średnim czasem trwania cukrzycy ponad 5 lat oraz 529 osób z grupy kontrolnej (241 mężczyzn, 288 kobiet) bez nietolerancji glukozy w wywiadzie z Amritsar w Pendżabie.

Badani byli w przedziale wiekowym 30-65 lat. Łącznie 1072 (97,05%) badanych próbek było praworęcznych. Badani pochodzili z wiejskiego i miejskiego pasa Amritsar.

Wiek badanych oszacowano na podstawie daty urodzenia. Dane zostały zebrane ze szpitala cywilnego Amritsar, szpitala cywilnego Ajnala, kliniki dr Rohita Kapoora, Rani Ka Bagh i obozu w Attari. Przed rozpoczęciem badania uczestnicy zostali poinformowani o badaniu i uzyskano pisemną zgodę.

Zgodę na badanie wydała instytucjonalna komisja etyczna. Poza oceną dominującej i niedominującej siły chwytu, zmierzono aż 22 zmienne antropometryczne, a mianowicie wzrost, masę ciała, wskaźnik masy ciała, obwód ramienia, talii i bioder, fałd skórny bicepsa i tricepsa, długość ramienia, przedramienia i całego ramienia, długość, szerokość i rozpiętość dłoni, obwód mięśni ramienia, obszar mięśni ramienia, obszar tkanki tłuszczowej ramienia, wskaźnik tkanki tłuszczowej ramienia, stosunek talii do bioder, % tkanki tłuszczowej i % beztłuszczowej masy ciała. Do wykonania wszystkich pomiarów antropometrycznych u każdego badanego zastosowano standardowe techniki podane przez Lohmann i wsp.

(1988). W niniejszym badaniu statystycznie istotne różnice (p.