Badanie niedopasowania zasięgu i dopplera oraz ich wpływu na modelowanie radaru

Oryginalny tytuł:

An Examination of Range and Doppler Mismatch and Their Effects on Radar Modeling

Zawartość książki:

Powszechnie przyjęty model lotniczego radaru fazowego upraszcza analityczne wyprowadzenie, zakładając, że kształt fali jest idealnie dopasowany pod względem zasięgu i przesunięcia dopplerowskiego. To założenie oznacza, że dopasowany sygnał wyjściowy jest eektwnie stały dla wszystkich możliwych niedopasowań Dopplera i zasięgu rozpraszacza, co znacznie upraszcza rozwój analityczny od tego momentu.

W niniejszym badaniu usunięto założenie o dopasowaniu dopplerowskim i zasięgu oraz zbadano wpływ kilku typowych kształtów fal na delity modelu wraz z powiązanym wpływem na wydajność radaru, zarówno nieadaptacyjnego, jak i adaptacyjnego. Analizę zakończono przy użyciu porównań gęstości widmowej mocy i w pełni adaptacyjnego porównania sygnału wyjściowego do zakłóceń i stosunku szumów. Wyniki wskazują, że funkcja automatycznej korelacji czas-częstotliwość ma niewielki wpływ na opóźnienie modelu.

Jednak zmiana szerokości pasma ze skompresowanych przebiegów ma wpływ na model. Zwiększona szerokość pasma wprowadza więcej szumu termicznego, który dominuje nad zakłóceniami.

W związku z tym problem zakłóceń staje się mniej kultowy. Kompromisem jest zmniejszenie zdolności rozdzielczej widma zakłóceń.