Ocena:
Książka „Bad Environmentalism” autorstwa dr Seymour przedstawia ważną naukową interwencję w ekologię, koncentrując się na alternatywnych podejściach, które zawierają humor i ironię, aby przeciwstawić się dominującym narracjom typu „doom and gloom”. Poprzez wciągające i przystępne pisanie, Seymour analizuje różne formy medialne, które rzucają wyzwanie głównemu nurtowi ekologii i promują aktywizm w bardziej smaczny sposób. Książka ma na celu przekształcenie dyskursu otaczającego kwestie środowiskowe, oferując nowe spojrzenie na skuteczną zmianę kulturową.
Zalety:⬤ Wciągający i humorystyczny styl pisania, który sprawia, że złożone tematy stają się przystępne.
⬤ Oferuje świeże spojrzenie na ekologię, które odbiega od tradycyjnych narracji o poczuciu winy i depresji.
⬤ Eksploruje różnorodne przykłady kulturowe i głosy, w tym te z klasy robotniczej i zmarginalizowanych społeczności.
⬤ Stanowi przydatne źródło informacji zarówno dla czytelników akademickich, jak i nieakademickich.
⬤ Podkreśla znaczenie alternatywnych podejść do aktywizmu środowiskowego, dzięki czemu jest cennym dodatkiem do kursów z zakresu studiów środowiskowych.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą preferować bardziej tradycyjne, poważne dyskusje na temat ekologii.
⬤ Humor i ironia mogą nie przypaść do gustu każdemu, szczególnie tym, którzy są głęboko zaniepokojeni zmianami klimatycznymi.
⬤ Skupienie się na alternatywnym ekologizmie może być postrzegane jako brak pilności w obliczu naglących kryzysów środowiskowych.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Bad Environmentalism: Irony and Irreverence in the Ecological Age
Śledzi tradycję ironicznego i lekceważącego ekologizmu, prosząc nas o ponowne przemyślenie reputacji ruchu jako ponurego i przygnębiającego.
Aktywiści starają się dziś edukować społeczeństwo na temat zmian klimatu, ale socjologowie odkryli, że im więcej wiemy o alarmujących kwestiach, tym mniej prawdopodobne jest, że podejmiemy działania. W międzyczasie ekolodzy zyskali reputację ponuraków. Bad Environmentalism identyfikuje współczesne teksty, które odpowiadają na te absurdy i ironie za pomocą absurdu i ironii - a także obozu, frywolności, lekceważenia, przewrotności i zabawy.
Nicole Seymour rozwija koncepcję myśli kulturowej „złego ekologizmu”, która wykorzystuje dysydenckie afekty i wrażliwość do krytycznej refleksji nad naszą obecną chwilą i głównym nurtem aktywizmu środowiskowego. Od programu telewizyjnego Wildboyz po serię filmów krótkometrażowych Green Porno, Seymour pokazuje, że ta tradycja myśli jest szeroko rozpowszechniona - obejmując animację, dokument, film fabularny, sztukę performance, poezję, prozę fabularną, media społecznościowe i komedię stand-up od co najmniej 1975 roku. Seymour argumentuje, że teksty te odrzucają zadufanie w sobie i sentymentalizm, podcinając publiczną negatywność wobec aktywizmu i kwestionując podstawowe założenia ekologów: że miłość i szacunek są wymagane do etycznych relacji z nie-ludzkim i że wiedza jest kluczem do rozwiązywania problemów takich jak zmiany klimatu.
Zabawny i oryginalny Bad Environmentalism promuje praktykę alternatywnej zielonej polityki. Od drag performance po indiańską komedię, Seymour poszerza nasze rozumienie tego, jak sztuka i aktywizm środowiskowy mogą być przyjemne, nawet w czasach niezaprzeczalnego kryzysu.
