Ocena:
Babylon Girls autorstwa Jayny Brown zapewnia kompleksowe i wnikliwe badanie czarnoskórych artystek performance z końca XIX i początku XX wieku. Książka rzuca wyzwanie uprzedzeniom i odzyskuje godność tych artystek, oferując dogłębną analizę ich wpływu na kulturę i społeczeństwo. Jest to zarówno inspirujące źródło edukacji, jak i badań, chociaż niektórzy mogą uznać jej akademicki styl pisania za nieco gęsty.
Zalety:⬤ Dogłębna analiza czarnoskórych artystek
⬤ kwestionuje uprzedzenia i odzyskuje godność
⬤ emocjonalne i wzmacniające narracje
⬤ bada wpływ kulturowy
⬤ świetne źródło do celów edukacyjnych.
Styl pisania jest nieco akademicki, co może być zniechęcające dla niektórych czytelników.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Babylon Girls: Black Women Performers and the Shaping of the Modern
Babylon Girls to przełomowa historia kultury afroamerykańskich kobiet, które występowały w programach rozrywkowych - chórach, burleskach, kabaretach i tym podobnych - w latach 1890-1945. Poprzez rozważenie gestów, kostiumów, technik wokalnych i inscenizacji opracowanych przez afroamerykańskie piosenkarki i tancerki, Jayna Brown wyjaśnia, w jaki sposób te kobiety kształtowały ruch i styl wyłaniającej się miejskiej kultury popularnej.
W erze amerykańskiego i brytyjskiego imperializmu kobiety te rzucały wyzwanie i bawiły się konstrukcjami rasy, płci i ciała, poruszając się po scenach i przestrzeni geograficznej. Były pionierkami ruchów tanecznych, w tym cakewalk, shimmy i charleston - czarnych tańców, dzięki którym "nowa kobieta" definiowała siebie. Te performerki z początku XX wieku przywiozły ze sobą te tańce, podróżując po Stanach Zjednoczonych i całym świecie, stając się kosmopolitycznymi podmiotami, podróżującymi częściej niż wielu ich widzów.
Badając zarówno znanych wykonawców, takich jak Ada Overton Walker i Josephine Baker, jak i mniej znanych artystów, takich jak Belle Davis i Valaida Snow, Brown łączy historie konkretnych piosenkarzy i tancerzy z wnikliwymi spostrzeżeniami teoretycznymi. Opisuje dziwne zjawisko występów kobiet w czarnym stroju, zarówno czarnych, jak i białych, i zastanawia się, jak czarnoskórzy artyści ekspresyjni radzili sobie z segregacją rasową.
Stojąc na czele "chórów picaninny" afroamerykańskich dzieci, które koncertowały w Wielkiej Brytanii i na kontynencie na początku XX wieku, śpiewając i tańcząc w The Creole Show (1890), Darktown Follies (1913) i Shuffle Along (1921), czarnoskóre kobiety z początku XX wieku utorowały drogę późniejszym pokoleniom afroamerykańskich artystów. Brown pokazuje nie tylko, jak te artystki wpłynęły na ponadnarodowe idee nowoczesnej kobiety, ale także jak ich kunszt był istotnym elementem rozwoju jazzu.
