Babcie: Portret rodzinny

Opinie czytelników

Recenzje „The Grandmothers” Glenway Wescott odzwierciedlają mieszankę uznania i krytyki, podkreślając styl literacki książki, tematyczną eksplorację historii rodziny i głębię postaci, jednocześnie zauważając jej wolniejsze tempo i brak tradycyjnej struktury narracyjnej.

Pisanie jest pięknie wykonane, oferując głęboki emocjonalny wgląd w dynamikę rodziny i życie na Środkowym Zachodzie. Książka zapewnia fascynujące spojrzenie na zmagania i historie bohaterów, z poetycką narracją, która rezonuje z czytelnikami zainteresowanymi wspomnieniami i sagami rodzinnymi. Dodatkowo oferuje ona znaczącą perspektywę, szczególnie dla osób związanych ze Środkowym Zachodem.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że książce brakuje wciągającej fabuły, opisując ją jako zbiór winiet lub esejów, a nie spójną powieść. Tempo jest powolne, co sprawia, że czasami jest to trudna lektura, a niektórzy uważali, że perspektywa autora była zbyt krytyczna lub przygnębiająca w odniesieniu do jego bohaterów.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Grandmothers: A Family Portrait

Zawartość książki:

Przejmująca opowieść Glenwaya Wescotta o dziewiętnastowiecznym Wisconsin została po raz pierwszy opublikowana w 1927 roku jako zwycięzca prestiżowej Nagrody Harpera. Podobnie jak F.

Scott Fitzgerald i Ernest Hemingway, Wescott opuścił Środkowy Zachód, by żyć jako pisarz w Paryżu w 1920 roku. W tej powieści, opartej na własnym życiu i rodzinie Wescotta, młody Alwyn Tower opuszcza Wisconsin, by podróżować po Europie, ale zostaje nawiedzony przez rodzinę dawno zmarłych duchów - jego dziadków, pradziadków i ciotek, pokolenie, którego młoda dorosłość została zniszczona przez wojnę secesyjną. Ich wizerunki zachowały się w blaknących rodzinnych albumach z dagerotypami i w jego własnych fragmentarycznych wspomnieniach historii opowiadanych mu przez silne i trwałe babcie.

Jak pisze Wescott, Alwyn był "zmuszony do życia w wyobraźni wieloma życiami, które już się skończyły", aby pogrzebać i ostatecznie położyć kres rodzinnym tajemnicom, które uporczywie tkwiły w jego umyśle. Babcie to kronika przodków Alwyna: zgorzkniałego Henry'ego Towera, który powrócił z pól bitewnych wojny secesyjnej, by znaleźć swoją piękną żonę Serenę zagubioną w śmiertelnej gorączce; Rose Hamilton, krzepkiej i gorliwej, która tęskniła za opuszczeniem chaty swoich brodatych, polujących na wiewiórki braci na rzecz towarzystwa uprzejmego Leandera Towera; chłopca-żołnierza Hilarego Towera, którego uwielbienie dla brata doprowadziło go do rozpaczy; wybredna Nancy Tower, której miłość do męża Jessego Davisa nie mogła przezwyciężyć obrzydzenia do brudu pod jego paznokciami; Ursula Duff, dumna i cicha, oczerniana wśród sąsiadów przez swojego wścibskiego męża; rodzice Alwyna, Ralph Tower i Marianne Duff, których szczęście przynosi dopiero interwencja zdeterminowanej panny.