Ocena:
Asylum autorstwa Jill Bialosky to głęboko poruszający zbiór poezji, który porusza tematy żałoby, uzdrowienia oraz wzajemnych powiązań natury i kultury. Książka jest chwalona za emocjonalną głębię i artystyczne osiągnięcia, szczególnie w traktowaniu osobistych doświadczeń poetki z traumą i stratą, w tym samobójstwem jej siostry. Wielu czytelników uważa, że wiersze są piękne i można się z nimi utożsamić, co sprawia, że jest to wysoce zalecana lektura zarówno dla entuzjastów poezji, jak i tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z tym gatunkiem.
Zalety:⬤ Głęboki oddźwięk emocjonalny i przejmująca eksploracja żałoby i uzdrowienia.
⬤ Pięknie napisana, z wieloma stylami poetyckimi.
⬤ Bogata tematycznie, łącząca naturę, historię i osobistą stratę.
⬤ Wysoko ceniony za swoje artystyczne osiągnięcia, porównywany do cenionych poetów, takich jak Achmatowa.
⬤ Zbiór jest przystępny i zrozumiały dla szerokiego grona odbiorców.
⬤ Oszałamiająca prezentacja i układ poprawiają wrażenia z czytania.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy traumy i straty za przytłaczające.
⬤ Poezja może nie przypaść do gustu każdemu, szczególnie osobom niezaznajomionym z tym gatunkiem.
⬤ W recenzjach nie podkreślono żadnych istotnych uwag krytycznych dotyczących treści lub prezentacji.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Asylum: A Personal, Historical, Natural Inquiry in 103 Lyric Sections
Ta książkowa sekwencja autorstwa uznanej przez krytyków poetki to historia poszukiwacza, ujawniająca osobiste i historyczne traumy oraz sposób, w jaki szukamy zrozumienia i znaczenia w ich następstwie. W Azylu poetka Jill Bialosky wyrusza w wergiliańską podróż, budując sekwencję narracyjną ze 103 eleganckich wierszy i fragmentów prozy, które są spójne pod względem intensywności i potrzeby odkrywania zarówno ciemności, jak i pożywienia.
Razem wzięte, te przeszywające utwory - o jej rodzącym się powołaniu jako pisarki, samobójstwie jej siostry i jego wciąż rozwijającym się następstwie, horrorze rozpętanym przez II wojnę światową, cyklu życia motyla monarchy i lesie, w którym szuka azylu - tworzą poruszającą historię, potężnie splatającą rozpacz, przetrwanie i nadzieję. Bialosky rozważa przeciwieństwa, które nami rządzą: nasz rozum i nierozsądek, naszą potrzebę zachowania i zniszczenia.
"Czym są słowa, gdy spotykają się z działaniem tego, co próbują zmodyfikować? "pyta, badając możliwe zbawienie języka w obliczu bólu i żalu. Azyl jest formą ciężko zdobytej łaski i świadomości kosztów ekstremalnej przemocy, niewytłumaczalnej straty i cudownych cykli życia, w pracy, która przenosi sztukę Bialosky'ego na nowy poziom pilności i osiągnięć.
