Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Azules Y Colorados: Armed Confrontations in the Argentine Armed Forces, 1962-63
Zarówno Azules, jak i Colorados podzielali sojusz Argentyny ze Stanami Zjednoczonymi w zimnej wojnie i potrzebę walki z komunizmem, ale nie zgadzali się co do postawy wobec peronizmu i profesjonalnego profilu, jaki powinny mieć Siły Zbrojne. Azules proponowali ograniczoną integrację peronizmu z argentyńskim życiem politycznym oraz Siły Zbrojne o wysokim stopniu autonomii i zunifikowane poprzez ścisły łańcuch dowodzenia.
Colorados utożsamiali peronizm z komunizmem, opowiadając się za całkowitym wyeliminowaniem obu, i charakteryzowali się większym upolitycznieniem wojska i deliberatywnymi działaniami wewnętrznymi. Do 1962 r. każda ze stron walczyła o przejęcie kontroli nad całymi Siłami Zbrojnymi, a tym samym o możliwość sprawowania kurateli nad rządem i wyznaczania kierunku, w jakim powinna podążać polityka krajowa.
Pod względem politycznym radykałowie ludowi (balbinistas) byli bliżsi Colorados, podczas gdy nieprzejednani radykałowie (frondisistas) byli bliżsi Azules. Walki obejmowały udział cywilnych komandosów, głównie po stronie Colorado.
Nazwy "Azules" i "Colorados" pojawiły się podczas walk we wrześniu 1962 roku i mają swoje źródło w terminologii używanej historycznie w naukach wojskowych, do oznaczania dwóch hipotetycznych stron stojących naprzeciw siebie w symulowanej wojnie. Konfrontacja między dwoma grupami została wyrażona w kilku epizodach i dwóch starciach zbrojnych, z których pierwsze miało miejsce między 16 września a 18 września 1962 roku, a drugie między 2 kwietnia a 5 kwietnia 1963 roku.
Walka w dniu 1 kwietnia przyniosła zwycięstwo Azules, zdominowanych przez szefów kawalerii i przywództwo generała Juana Carlosa Ongany, nad całymi Siłami Zbrojnymi oraz sektorami cywilnym i kościelnym, które wspierały tak zwaną "Partię Wojskową". Trzy lata później Ongana narzucił pierwszą stałą dyktaturę cywilno-wojskową w historii Argentyny.
