Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Vanguard of American Atomic Deterrence: The Sandia Pioneers, 1946-1949
W sierpniu 1946 roku generał Leslie Groves, szef Projektu Manhattan, rozkazał 60 młodym oficerom udać się do Sandia w Nowym Meksyku.
W projekcie tak owianym tajemnicą, że niewielu wie o nim nawet pół wieku później, Groves zlecił im nauczenie się, jak montować wczesne i bardzo złożone bomby atomowe. Po osiągnięciu tego celu założyli szkołę, w której szkolili dodatkowe zespoły montażowe oraz dowódców broni i bomb potrzebnych do obsługi samolotów zdolnych do przenoszenia ładunków atomowych.
Chociaż w czasie wojny naukowcy zajmujący się atomem uważali, że takie zadania leżą poza zasięgiem personelu wojskowego, pionierzy z Sandii wkrótce utrzymali nawet rozszczepialne rdzenie bomb i pomagali naukowcom i technikom Komisji Energii Atomowej w ich dążeniu do ulepszonych projektów bomb. Tajna historia młodych oficerów, którzy zastąpili naukowców, którzy zmontowali pierwsze bomby atomowe, udowadniając, że wojsko jest w stanie zbudować i utrzymać zapasy atomowe, jest opisana tutaj. Posiadając bardzo szczególne umiejętności, Pionierzy przyczynili się również do budowy i montażu urządzeń na pokładach lotniskowców oraz w bazach lotniczych w Stanach Zjednoczonych i Anglii.
Ponieważ AEC brakowało wystarczającej liczby techników do przeprowadzenia testów atomowych na Eniwetok w 1948 r., Groves wysłał wielu Pionierów, aby pomogli naukowcom testującym ulepszenia w projektowaniu rdzeni rozszczepialnych bomb. Testy te wykazały, że nowe konstrukcje zwiększyły wydajność bomb, jednocześnie lepiej wykorzystując rzadki pluton, co pozwoliło na radykalne zwiększenie wielkości zapasów atomowych.