Autyzm to nie problem z zachowaniem: krytyka stosowanej analizy zachowania w erze neuroróżnorodności

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszane spojrzenie na książkę, która krytykuje Stosowaną Analizę Zachowania (ABA) z różnych punktów widzenia, w szczególności koncentrując się na jej historii, metodologii i implikacjach dla osób z autyzmem. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali książkę za pouczającą i niezbędną krytykę, inni skrytykowali jej podejście i wnioski, szczególnie w odniesieniu do alternatyw dla ABA.

Książka jest chwalona za dogłębną krytykę ABA i jej kontekst historyczny, co czyni ją niezbędną lekturą dla profesjonalistów i rodzin ze spektrum autyzmu. Zapewnia jasny wgląd w metody ABA i ich implikacje, zwiększając świadomość potencjalnych problemów w tej dziedzinie. Niektórzy czytelnicy docenili informacyjny charakter pierwszych dwóch części książki.

Krytycy twierdzą, że książka ostatecznie odzwierciedla neurotypową perspektywę, pomijając podstawowe doświadczenia i punkty widzenia osób z autyzmem. Ostatnia część wprowadzająca alternatywy dla ABA, w szczególności „terapię lego”, została uznana za nieadekwatną i pozbawioną wsparcia naukowego. Ogólnie rzecz biorąc, niektórzy uważali, że książka nie angażuje się w społeczny model niepełnosprawności i zamiast tego faworyzuje model medyczny, powodując rozdźwięk ze społecznością autystyczną.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Being Autistic is Not a Behavior Problem: A Critique of Applied Behavior Analysis in the Era of Neurodiversity

Zawartość książki:

Stosowana analiza zachowania (ABA) stała się powszechnie stosowaną formą terapii dzieci z autyzmem bez dobrego zrozumienia jej teorii i metod. Ta krytyczna analiza teorii i badań, na których ABA opiera swoje roszczenia do bycia terapią opartą na dowodach, jest lekturą obowiązkową dla każdego, kto ma interes w życiu osób z autyzmem. Książka ta zawiera przegląd literatury, która pokazuje, że ABA nie opiera się na badaniach naukowych, a praktycy ABA nie muszą być przeszkoleni w zakresie psychologii dziecięcej, pediatrii, rozwoju dziecka, edukacji, terapii rodzinnej, rozwoju języka lub badań naukowych. ABA nie opiera się na żadnej formie nauki rozwojowej, ale przede wszystkim na pracach B. F. Skinnera, którego idee zostały po raz pierwszy opublikowane ponad siedemdziesiąt lat temu. Ten filozoficzny punkt widzenia, radykalny behawioryzm, utrzymuje, że indywidualne doświadczenia nie mają znaczenia dla zmiany zachowania, ponieważ czynniki determinujące nasze działania znajdują się w środowisku; nagrody i kary, które wynikają z tych działań. Ta dogłębna analiza teorii i badań ABA prowadzi do wniosku, że ABA nie jest nauką stosowaną, ani nie promuje wartości zgodnych z obecnymi modelami rozwoju i edukacji dzieci.

Inne obiecujące metody oparte na współczesnej nauce, w tym strategie prewencyjne kierowane przez rodziców we wczesnym niemowlęctwie i kluby LEGO oparte na rówieśnikach, również omówione tutaj, są często przyćmione przez media i strategie marketingowe usług dla osób z autyzmem opartych na ABA, mimo że komunikaty te są przesadzone i mylące. Mówiąc najprościej, zaufanie publiczne i inwestycje w usługi ABA muszą zostać poddane bardziej szczegółowej i sceptycznej ocenie.

Pseudonaukowe koncepcje opisywane przez analityków behawioralnych brzmią przekonująco dla wielu, ale po bliższym zbadaniu sprowadzają się do niewiele więcej niż to, co większość nauczycieli i rodziców zazwyczaj już robi, a jednocześnie obejmują kosztowne i inwazyjne usługi z niewielkimi lub żadnymi dowodami na znaczące korzyści. Niektóre naturalne strategie, takie jak mentoring rówieśniczy i szkolenie opiekunów, pomagają dzieciom z autyzmem i ich rodzinom w przystosowaniu się do głównego nurtu życia, ale uporczywa obietnica leczenia autyzmu opartego na dowodach wygenerowała rosnący rynek usług ABA, które w rzeczywistości zakłócają typowy rozwój społeczny.

Współczesne poglądy na rozwój dziecka, adaptację społeczną i kulturową, zabawę i edukację kładą nacisk na integrację jednostek i ich środowisk społeczno-kulturowych. Obecnie dostępne są mniej kosztowne, proaktywne i nieinwazyjne podejścia do poprawy adaptacji społecznej i jakości życia dzieci z autyzmem i ich opiekunów, ale w przeciwieństwie do usług opartych na ABA, nie są one szeroko promowane w mediach publicznych ani oferowane bezpośrednio rodzinom przez tysiące nowo certyfikowanych usługodawców. Oparte na nauce i holistyczne zrozumienie doświadczeń życiowych osób z autyzmem uznaje znaczenie przystosowania społeczno-kulturowego i długoterminowej jakości życia, a nie zgodności behawioralnej w ustawieniach kontrolowanych przez dorosłych, nawet jeśli te ustawienia są opisywane jako naturalistyczne. Radykalny behawioryzm nie był i nigdy nie będzie kompatybilny z modelami rozwojowymi, które postrzegają rozwój jako wzajemny i dynamiczny proces synergiczny, a nie wynik udanego planu zachowania. Ważne jest, aby ci, którzy dbają o różnorodność w społeczeństwie, promowali twórczy wkład osób z różnymi doświadczeniami życiowymi i przestali myśleć o byciu innym jako o problemie behawioralnym.