Ocena:
Książka „Highway of Tears” autorstwa Jessiki McDiarmid przedstawia dokładny i przejmujący opis zaginionych i zamordowanych rdzennych kobiet wzdłuż autostrady nr 16 w Kolumbii Brytyjskiej. Podkreśla kwestie rasizmu i systemowej obojętności, skupiając się jednocześnie na osobistych historiach ofiar. Narracja jest opisywana zarówno jako emocjonalnie ciężka, jak i głęboko pouczająca, zachęcając czytelników do zrozumienia szerszych kwestii społecznych.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana i oferuje współczujący portret ofiar. Recenzenci doceniają jej otwierającą oczy treść, zdolność do podnoszenia świadomości na temat krytycznych kwestii społecznych oraz skupienie się na człowieczeństwie zaangażowanych osób. Wielu stwierdziło, że jest to porywająca i obowiązkowa lektura, która prowokuje do myślenia i refleksji na temat rasizmu i niesprawiedliwości.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali książkę za powtarzalną i zauważyli, że była trudna do przeczytania ze względu na jej emocjonalny ciężar. Pojawiły się również skargi dotyczące formatowania, a konkretnie tego, że tekst zawierał liczne podkreślone sekcje, które utrudniały czytanie.
(na podstawie 60 opinii czytelników)
Highway of Tears: A True Story of Racism, Indifference, and the Pursuit of Justice for Missing and Murdered Indigenous Women and Girls
W duchu bestsellerów I'll Be Gone in the Dark i The Line Becomes a River, wnikliwa, głęboko poruszająca relacja o zaginionych i zamordowanych rdzennych kobietach i dziewczętach z Highway 16 oraz przeszywające oskarżenie społeczeństwa, które je zawiodło.
Przez dziesięciolecia rdzenne kobiety i dziewczęta zaginęły lub zostały znalezione zamordowane wzdłuż odizolowanego odcinka autostrady w północno-zachodniej Kolumbii Brytyjskiej. Korytarz ten znany jest jako Autostrada Łez i stał się symbolem narodowego kryzysu.
Dziennikarka Jessica McDiarmid skrupulatnie bada niszczycielski wpływ tych tragedii na rodziny ofiar i ich społeczności, a także to, jak systemowy rasizm i obojętność stworzyły klimat, w którym rdzenne kobiety i dziewczęta są nadmiernie policyjne, ale niedostatecznie chronione. McDiarmid przeprowadza wywiady z najbliższymi ofiar - matkami i ojcami, rodzeństwem i przyjaciółmi - i przedstawia intymną relację z pierwszej ręki o ich stracie i niesłabnącej walce o sprawiedliwość. Badając historycznie napięte napięcia społeczne i kulturowe między osadnikami a rdzenną ludnością w regionie, McDiarmid łączy te przypadki z innymi w całej Kanadzie - obecnie szacuje się, że jest ich do czterech tysięcy - kontekstualizując je w ramach szerszego badania niedoceniania życia rdzennych mieszkańców kraju.
Highway of Tears to przeszywająca eksploracja naszej ciągłej porażki w zapewnieniu sprawiedliwości ofiarom i świadectwo niezachwianej determinacji ich rodzin i społeczności, by ją znaleźć.
