Autoportrety

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Self-Portraits

Zawartość książki:

Recenzja

John Beall namawia czytelnika, by „zwinął swoje sny z koralowca” i to właśnie robi w Autoportretach. Językiem zarówno sugestywnym, jak i szczerym, Beall wciąga czytelnika w emocjonalną głębię życia prywatnego i wydarzeń publicznych, które czasami przenikają przez historię rodziny. Poprzez mocne zestawienia momentów rodzinnych i wydarzeń historycznych - pradziadek Bealla okrywający dom Lincolna żałobną krepą w 1865 roku; jego córka malująca autoportret z „oczami Joni Mitchell”; i Beall w szkole „próbujący zablokować uczniom dostęp do telewizji” 11 września 2001 roku - Beall ośmiela nas do ponownego przemyślenia granicy między poezją a wspomnieniami”.

--Mary Catherine Harper, autorka Some Gods Don't Need Saints oraz

Laureatka indywidualnej nagrody za doskonałość w dziedzinie poezji przyznawanej przez Ohio Arts Council w 2018 r.

Wiersze Johna Bealla przypominają nam, że autoportrety to nie tylko podobieństwa, ale objawienia miejsc, miłości, strat i pytań, które sprawiają, że jesteśmy tym, kim jesteśmy. Beall przywołuje wielkich nauczycieli widzenia: swoją córkę z jej „nieozdobnymi smugami ołówka”; swoją babcię z jej pikowanymi „Quatrefoils kolorowych pierścieni”; Rembrandta z jego „smugami pożądania”. Podobnie jak oni, Beall wie, jak delektować się zarówno powierzchnią swojej sztuki, jak i tym, co znajduje się pod nią - przyjemność, którą czyni namacalną w tych wnikliwie obserwowanych, żywych i głęboko odczuwanych wierszach.

--Lynn Powell, Season of the Second Thought

O autorze

John Beall uczy języka angielskiego od 1989 roku w Collegiate School w Nowym Jorku. Wiersze „Autoportret” i „22 listopada 1963” zostały nagrodzone Gwendolyn Brooks Poetry Prize w 2016 i 2017 roku. Jego wiersze ukazały się w The Henry James Review, Slant, MidAmerica oraz Songs and Poems for Hemingway & Paris.