Autobiografia Matki Jones

Opinie czytelników

Autobiografia Mother Jones to potężna opowieść o jej nieustraszonym aktywizmie w ruchu robotniczym, podkreślająca jej oddanie prawom pracowniczym, szczególnie w obliczu pracy dzieci i wyzysku. Historia jej życia służy jako inspiracja i przypomnienie o ciągłych zmaganiach, z którymi borykają się osoby z klasy robotniczej.

Książka podkreśla niezwykłe życie i wpływ Matki Jones jako działaczki robotniczej, zapewniając inspirującą narrację o jej odwadze i determinacji. Oferuje ona szczegółowe spojrzenie na warunki, z jakimi borykają się pracownicy i znaczenie praw pracowniczych. Wielu czytelników uznało ją za pouczającą, łatwą w czytaniu i zasugerowało, że jest to niezbędna lektura dla osób zainteresowanych historią pracy i sprawiedliwością społeczną.

Niektóre recenzje wskazywały, że książka może czasami sprawiać wrażenie samozadowolenia lub zbyt uproszczonej, pozbawionej szczegółowego tła osobistego i rygorystycznej głębi w niektórych obszarach. Pojawiły się obawy dotyczące prawdziwości niektórych relacji, z sugestiami, że czyta się ją jak propagandę. Ponadto, niektórzy czytelnicy uważali, że książka nie obejmuje w pełni złożoności życia Mother Jones poza jej aktywizmem.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Autobiography of Mother Jones

Zawartość książki:

Mary G. Harris Jones (ur. 1837; zm. 1930), znana jako Mother Jones, była urodzoną w Irlandii amerykańską nauczycielką i krawcową, która stała się wybitnym przedstawicielem zorganizowanej siły roboczej i organizatorem społeczności. Pomagała koordynować główne strajki i była współzałożycielką Industrial Workers of the World.

Jones pracowała jako nauczycielka i krawcowa, ale po tym, jak jej mąż i czwórka dzieci zmarli na żółtą febrę w 1867 roku, a jej sklep z ubraniami został zniszczony podczas wielkiego pożaru Chicago w 1871 roku, zaczęła pracować jako organizatorka dla Knights of Labor i związku United Mine Workers. Od 1897 roku, w wieku około 60 lat, była znana jako Matka Jones. W 1902 r. została nazwana "najbardziej niebezpieczną kobietą w Ameryce" za swój sukces w organizowaniu pracowników kopalni i ich rodzin przeciwko właścicielom kopalni. W 1903 r., aby zaprotestować przeciwko pobłażliwemu egzekwowaniu przepisów dotyczących pracy dzieci w kopalniach i fabrykach jedwabiu w Pensylwanii, zorganizowała marsz dzieci z Filadelfii do domu prezydenta Theodore'a Roosevelta w Nowym Jorku.

...

Podczas strajku w Paint Creek-Cabin Creek w 1912 r. w Wirginii Zachodniej Mary Jones przybyła w czerwcu 1912 r., przemawiając i organizując się pomimo wojny strzeleckiej między członkami United Mine Workers a prywatną armią właścicieli kopalni. Stan wojenny na tym obszarze był ogłaszany i odwoływany dwukrotnie, zanim Jones została aresztowana 13 lutego 1913 r. i postawiona przed sądem wojskowym. Oskarżona między innymi o spiskowanie w celu popełnienia morderstwa, odmówiła uznania legalności swojego sądu wojennego. Została skazana na dwadzieścia lat więzienia stanowego. Podczas aresztu domowego w pensjonacie pani Carney nabawiła się groźnego zapalenia płuc.

Po 85 dniach uwięzienia jej uwolnienie zbiegło się w czasie z zainicjowaniem przez senatora stanu Indiana Johna W. Kerna senackiego śledztwa w sprawie warunków panujących w lokalnych kopalniach węgla. Mary Lee Settle opisuje Jones w tym czasie w swojej powieści The Scapegoat z 1978 roku. Kilka miesięcy później pomagała organizować górników w Kolorado. Po raz kolejny została aresztowana, spędziła trochę czasu w więzieniu i została eskortowana ze stanu w miesiącach poprzedzających masakrę w Ludlow. Po masakrze została zaproszona na spotkanie twarzą w twarz z właścicielem kopalni Ludlow, Johnem D. Rockefellerem Jr. Spotkanie to skłoniło Rockefellera do odwiedzenia kopalni w Kolorado i wprowadzenia długo oczekiwanych reform. (wikipedia.org)