Autobiografia Maksyma Gorkiego: Moje dzieciństwo, świat, moje uniwersytety

Opinie czytelników

Książka jest głębokim spojrzeniem na carską Rosję, kroniką doświadczeń Gorkiego i surowych realiów życia klasy robotniczej. Jest to wzorcowe dzieło radzieckiego realizmu, przedstawiające walkę i ducha ludzi w tamtej epoce.

Wciągające przedstawienie życia klasy robotniczej, wnikliwe refleksje, mistrzowskie opowiadanie historii, bogate w kontekst historyczny i świetna lektura dla fanów rosyjskiej literatury.

Odnotowano problemy z jakością druku, w tym uszkodzoną okładkę i słabe opakowanie; treść może być ponura i przygnębiająca dla niektórych czytelników.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Autobiography of Maxim Gorky: My Childhood, in the World, My Universities

Zawartość książki:

Maksym Gorki, podobnie jak Lew Tołstoj, był przede wszystkim autorem autobiograficznym, a materiały tu zawarte są uważane za jedne z najwspanialszych jego pism. Nie tylko przedstawiają zdumiewająco zróżnicowane życie Gorkiego od dzieciństwa do młodości, ale także dostarczają nam niezapomnianego obrazu jednego z najważniejszych pokoleń w rosyjskim życiu i historii przełomu XIX i XX wieku.

Autobiografia rozpoczyna się w wieku pięciu lat, a kończy, gdy Gorki jest już pewny swojej pozycji jednego z czołowych rosyjskich pisarzy. Od samego początku historia jest zorganizowana jako poszukiwanie wiedzy i zrozumienia, siebie i świata, w którym żyjemy.

Poszukiwania te doprowadzają Gorkiego do kontaktu z surowymi realiami życia pod koniec XIX wieku w Rosji - życia, które miało stanowić jego uniwersytety. Podążamy za nim, gdy zmienia pracę, starając się zarobić na swoje utrzymanie - zbieracz szmat, chłopiec na posyłki i magazynier, młodszy urzędnik, łapacz ptaków, chłopiec pokładowy na parowcu Wołga, praktykant w fabryce ikon, piekarz, stróż i przewoźnik towarowy na stacjach kolejowych. Wraz z Gorkim przemierzamy jego życie, wędrując z jednej części Rosji do drugiej, a w trakcie tej podróży spotykamy jedne z najbardziej niezwykłych postaci w literaturze.

Ludzie, którzy zapełniają strony jego historii życia, są równie interesujący, co różnorodni. Chłopi, rzemieślnicy, uczeni, pisarze, nauczyciele, policjanci, urzędnicy państwowi - wchodzili i wychodzili z dziwnego, smutnego życia Gorkiego, pozostawiając każdego z nich żywy ślad w jego przenikliwym umyśle. Dzięki nim nauczył się budować dla siebie filozofię życia, a dzięki pamięci o nich namalował dla nas te surowe, żywe obrazy, które tworzą niezapomniany charakter jego książki.

Każda postać jest ostro zindywidualizowana, niezwykle żywa, fascynująca. Jest babcia Gorkiego z jej siłą, idealizmem, przesądami i współczuciem. Sama była bardem ludowym i przekazała Gorkiemu impuls do pokrzepiania innych oraz bogaty zasób ludowych pieśni i opowieści. Jest Smoury, kucharz z parowca na Wołdze, którego Gorki miał później nazwać jednym ze swoich wybitnych nauczycieli. Jest też Olga, kobieta, z którą Gorki miał swój pierwszy romans; ekscentryczna, nieodpowiedzialna, zalotna, ale urocza i miła.

Portretując te i wiele innych fascynujących postaci w książce, Gorki dał nam swoją najwspanialszą - i jedną z najwspanialszych historii życia w literaturze.