Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest emocjonalną autobiografią Madame Guyon, która szczegółowo opisuje swoją głęboką duchową podróż, cierpienie i niezachwianą wiarę w Boga. Służy jako inspiracja dla tych, którzy szukają głębszej więzi z Chrystusem, podkreślając jej doświadczenia i spostrzeżenia na temat duchowości i pobożności.
Zalety:⬤ Inspirujące i głębokie duchowe spostrzeżenia
⬤ zachęca czytelników do pogłębiania wiary
⬤ autentyczny obraz wierności w obliczu cierpienia
⬤ przemawia do tych, którzy szukają bliższej jedności z Bogiem
⬤ uważana za lekturę obowiązkową dla poważnych chrześcijan
⬤ napisana z prostotą i pokorą
⬤ przedstawia fascynującą historię kobiety oddanej swojej wierze pomimo prześladowań.
Wady:⬤ Nie jest to łatwa lektura ze względu na jej XVII-wieczny język i trudne koncepcje
⬤ niektórzy mogą zmagać się z jej złożonością lub głębią duchowych treści
⬤ może nie współgrać z osobami spoza tradycji katolickich lub nieinteresującymi się historyczną duchowością.
(na podstawie 23 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Autobiography of Madame Guyon
Zawartość książki:
Jeanne-Marie Bouvier de la Motte-Guyon (powszechnie znana jako Madame Guyon, 13 kwietnia 1648 - 9 czerwca 1717) była francuską mistyczką i została oskarżona o propagowanie ciszy, choć nigdy nie nazywała siebie cichej (intelektualnego bezruchu i wewnętrznej bierności). Quietism został uznany za heretycki przez Kościół rzymskokatolicki, a ona sama została uwięziona w latach 1695-1703 po opublikowaniu książki A Short and Very Easy Method of Prayer.
Guyon wierzyła, że należy modlić się przez cały czas i poświęcać Bogu cały swój czas. "Modlitwa jest kluczem do doskonałości i suwerennego szczęścia; jest skutecznym sposobem na pozbycie się wszystkich wad i nabycie wszystkich cnót; ponieważ sposobem na stanie się doskonałym jest życie w obecności Boga. On sam nam o tym mówi: "chodźcie przede Mną i bądźcie nienaganni" (Rdz 17:1). Tylko modlitwa może wprowadzić cię w Jego obecność i nieustannie cię tam utrzymywać". Jak napisała w jednym ze swoich wierszy: "Był okres, kiedy wybierałam czas i miejsce na modlitwę.... Ale teraz szukam tej nieustannej modlitwy, w wewnętrznej ciszy znanej...".
W chrześcijańskim sporze dotyczącym łaski i uczynków Guyon broniła przekonania, że zbawienie jest wynikiem łaski, a nie uczynków. Podobnie jak św. Augustyn, św. Tomasz z Akwinu, Kalwin i Marcin Luter, uważała, że wybawienie człowieka może pochodzić jedynie od Boga jako zewnętrznego źródła, nigdy zaś z samego człowieka. W wyniku własnej wolnej woli Bóg obdarza swoją łaską jako darem. Tej predestynacji sprzeciwiali się pelagianie, którzy uważali ją za irracjonalną, ponieważ Bóg faworyzowałby niegodziwego grzesznika kosztem dobrej osoby. Jednak według ateisty Schopenhauera, opisującego tę kontrowersję, "gdyby to uczynki, wynikające z motywów i świadomych intencji, prowadziły do błogiego stanu, to, jakkolwiek byśmy tego nie obrócili, cnota zawsze byłaby tylko rozważnym, metodycznym, dalekowzrocznym egoizmem..... Dzieła... nigdy nie mogą usprawiedliwić, ponieważ zawsze są działaniem z motywów". Na przykład w swojej autobiografii Madame Guyon krytykowała zadufanych w sobie ludzi, którzy próbują zdobyć niebo poprzez swoje uczynki. Chwaliła pokornych grzeszników, którzy jedynie poddawali się woli Bożej. O tak zwanych sprawiedliwych pisała: "sprawiedliwy, wspierany przez wielką liczbę uczynków sprawiedliwości, które rzekomo wykonał, zdaje się trzymać swoje zbawienie we własnych rękach i uważa niebo za zapłatę za swoje zasługi.....
Jego Zbawiciel jest dla niego prawie bezużyteczny. "Ci 'sprawiedliwi' oczekują, że Bóg zbawi ich w nagrodę za ich dobre uczynki". W przeciwieństwie do samowystarczalnych, "sprawiedliwych" egoistów, grzesznicy, którzy bezinteresownie poddali się Bogu, "są szybko przenoszeni na skrzydłach miłości i ufności w ramiona ich Zbawiciela, który daje im bezinteresownie to, na co nieskończenie dla nich zasłużył". Boże "hojności są skutkami Jego woli, a nie owocami naszych zasług". (wikipedia.org)
