Ocena:
Książka przedstawia życie i świadectwo Cecilii Ferrazzi, kobiety z XVII-wiecznej Wenecji, która zmagała się z religijnym zapałem, chorobą psychiczną i społeczną mizoginią podczas włoskiej inkwizycji. Oferuje wgląd w zmagania kobiet w tamtych czasach, jednocześnie przedstawiając unikalną perspektywę ich ról i doświadczeń. Autorka skutecznie kontekstualizuje tę historyczną narrację, czyniąc ją przystępną i wciągającą dla czytelników zainteresowanych historią społeczną i religijną.
Zalety:⬤ Wyjątkowa prezentacja i edycja autorstwa Anne Jacobson Schutte, zapewniająca cenny kontekst historyczny.
⬤ Oferuje głos rzadko słyszany w historii, koncentrując się na doświadczeniach i problemach kobiet podczas Inkwizycji.
⬤ Fascynujące spojrzenie na chorobę psychiczną, pobożność religijną i oczekiwania społeczne.
⬤ Przystępny język; zachowuje integralność oryginalnego tekstu.
⬤ Angażujący podtekst, który rezonuje z tematami mizoginii i wyzwań, przed którymi stanęły kobiety.
⬤ Treść może stanowić wyzwanie dla czytelników niezaznajomionych z kontekstem historycznym lub kwestiami społecznymi tamtych czasów.
⬤ Epizodyczna struktura książki może niektórym wydawać się chaotyczna.
⬤ Interpretacje czytelnika dotyczące stanu psychicznego Cecilii mogą być subiektywne i prowadzić do dyskusji na temat jej doświadczeń.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Autobiography of an Aspiring Saint
Oskarżona przez wenecką inkwizycję o świadome i cyniczne udawanie świętości, Cecelia Ferrazzi (1609-1684) zażądała i uzyskała bezprecedensową możliwość obrony poprzez przedstawienie historii swojego życia. Wyjątkowa inkwizycyjna autobiografia Ferrazzi i transkrypcje jej poprzednich zeznań, fachowo przepisane i elokwentnie przetłumaczone na język angielski, pozwalają nam wejść w nieznany sektor przeszłości i usłyszeć "inny głos" - skromnej weneckiej kobiety, która miała niezwykłe doświadczenia i wykazała się wyjątkową odwagą.
Urodzona w 1609 roku w rodzinie rzemieślniczej, Cecilia Ferrazzi chciała zostać zakonnicą. Kiedy śmierć jej rodziców w wyniku zarazy w 1630 r. uniemożliwiła jej wstąpienie do klasztoru, odmówiła małżeństwa i jako samotna świecka kobieta wyruszyła w poszukiwaniu świętości. Ostatecznie zaimprowizowała powołanie: prowadzenie domów schronienia dla "dziewcząt w niebezpieczeństwie", młodych kobiet zagrożonych prostytucją.
Częste wizje Ferrazzi przekonały ją, a także niektórych duchownych i znajomych z weneckiej elity, że jest na dobrej drodze. Społecznie cenne usługi, które świadczyła, wzmacniały to wrażenie. Nie wszyscy jednak byli przekonani, że była prawdziwą ulubienicą Boga. W 1664 roku została zadenuncjowana Inkwizycji.
Inkwizycja skazała Ferrazzi za udawanie świętości. Jednak jej autobiograficzny akt pozwala nam zobaczyć w najdrobniejszych szczegółach zarówno możliwości, jak i przeszkody stojące przed siedemnastowiecznymi kobietami.