Autentykokraci: Kultura, polityka i nowa powaga

Opinie czytelników

Książka „Authentocrats” autorstwa Joe Kennedy'ego stanowi krytyczną i zabawną analizę krajobrazu kulturowego i politycznego w Wielkiej Brytanii po 2015 roku, koncentrując się w szczególności na wyborach Jeremy'ego Corbyna i kryzysie autentyczności w brytyjskiej polityce. Bada tematy populizmu, tożsamości kulturowej i tego, jak przeszłe ramy polityczne są nieodpowiednie do zrozumienia obecnych podziałów. Podczas gdy wiele recenzji chwali jej głębię i wnikliwe powiązania z różnymi artefaktami kulturowymi, niektórzy krytykują ją za to, że czasami popada w akademicki żargon i traci koncentrację na głównych argumentach.

Książka oferuje ostre, zabawne spostrzeżenia na temat obecnego momentu kulturowo-politycznego, skutecznie analizując koncepcję „autentokracji”. Łączy różne odniesienia kulturowe i bada nieadekwatność wcześniejszych analiz politycznych w zrozumieniu współczesnych kwestii. Recenzenci doceniają dowcip i szeroki zakres poruszanych tematów.

Niektórzy czytelnicy uważają, że tekst jest zbyt akademicki i czasami rozłączny, sugerując, że wydaje się raczej serią esejów niż spójną książką. Pojawiają się głosy krytyki, że książka nie jest skoncentrowana na temacie, w szczególności gdy odchodzi od nieistotnych dyskusji na temat przeszłych postaci politycznych lub zjawisk kulturowych, i nie odnosi się odpowiednio do mocnych stron Corbyna.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Authentocrats: Culture, Politics and the New Seriousness

Zawartość książki:

Mówi się nam, że wkraczamy w erę postliberalną. Tak zwana nieliberalna demokracja i autorytarny populizm są w politycznym ascendencie; półki naszych księgarń jęczą od prac przyciągających uwagę myślicieli, którzy twierdzą, że permisywizm, wielokulturowość i "polityka tożsamości" zawiodły nas i że musimy teraz oprzeć się na jakimś pojęciu tradycji. Dobrze się bawiliśmy, a teraz nadszedł czas, by spoważnieć, by zabezpieczyć nasze fragmenty przed ruiną postmodernistycznego bezsensu.

Nie tylko zwykli, konserwatywni podejrzani przyjęli ten argument. Authentocrats krytykuje sposób, w jaki postliberalne idee zostały podstępnie zmobilizowane przez centrowych polityków, którzy, przynajmniej pozornie, są wrogo nastawieni do Donalda Trumpa i UKIP. Analizuje formy, jakie populizm centrum przyjął w Wielkiej Brytanii i umiejscawia umiarkowany odwrót od liberalizmu w historii, która rozpoczyna się na początku lat 90. XX wieku. Blairyzm obiecywał społecznie liberalną politykę jako zapłatę za zrzeczenie się zobowiązań do własności publicznej i polityki redystrybucyjnej: wielu obecnych centrystów twierdzi, że błędem Nowej Partii Pracy nie była kapitulacja wobec rynku, ale niechęć do uwzględnienia rzekomo naturalnego konserwatyzmu prowincjonalnej angielskiej klasy robotniczej.

W tej książce widzimy, jak ta fałszywa troska o "prawdziwych ludzi" jest częścią szerszego zwrotu w brytyjskiej kulturze, w ramach którego główny nurt wycofuje się z otwartości lat dziewięćdziesiątych w złej wierze, że nie ma dokąd pójść, tylko się cofnąć. Samozwańczy realizm polityczny, który deklaruje, że lewica może uratować się tylko poprzez stanie się mniej liberalną, jest kulturowo dopasowany do zainteresowania zużytymi tradycyjnymi tożsamościami: brutalną męskością Jamesa Bonda Daniela Craiga, rzekomo "postępowym" patriotyzmem pisania o przyrodzie, telewizyjną obsesją na punkcie wojen światowych. Authentocrats oskarża samych liberałów o podsycanie postliberalnego zwrotu i pyta, gdzie można znaleźć miejsce na alternatywę.