Augustyn i spór pelagiański: Doktryny i teologia Pelagiusza we wczesnym Kościele chrześcijańskim

Opinie czytelników

Książka BB Warfielda zapewnia kompleksowe badanie herezji pelagiańskiej, jej kontekstu historycznego i jej aktualnego znaczenia we współczesnych debatach teologicznych. Choć wnikliwa i dobrze skonstruowana, jest to starszy tekst, w którym może brakować współczesnych perspektyw.

Książka jest interesująca, pouczająca i oferuje głębokie zanurzenie się w kontrowersji pelagiańskiej. Jest dobrze skonstruowana, łatwa w czytaniu i zapewnia cenny wgląd w teologiczne i filozoficzne pytania dotyczące łaski i ludzkiej woli. Czytelnicy uznali ostatnią część za szczególnie wartą zakupu.

Książka ma ponad 100 lat i nie zawiera nowszych badań ani współczesnych ocen Pelagiusza. Niektórzy czytelnicy podkreślali, że może ona nie być odpowiednia dla tych, którzy szukają współczesnych perspektyw na ten temat.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Augustine and the Pelagian Controversy: The Doctrines and Theology of Pelagius in the Early Christian Church

Zawartość książki:

Rola św.

Augustyna w kontrowersji pelagiańskiej, w której popularny teolog głosił poglądy sprzeczne z porządkiem katolickim, została wyjaśniona tutaj. Pelagiusz był popularną postacią w Rzymie i szerszym chrześcijaństwie, uważaną za pochodzącą z Wysp Brytyjskich, jego wielojęzyczność, uczona postawa i oczywiste ascetyczne skłonności sprawiły, że był dobrze rozpoznawanym i cenionym chrześcijaninem.

Lata głoszenia w Rzymie w IV i V wieku wpłynęły w szczególności na poglądy Pelagiusza, który uważał, że ci, którzy uważali swoje człowieczeństwo za przyczynę swoich grzechów i złych uczynków, byli odrażający. W swoich pismach, z których niewiele przetrwało do czasów współczesnych, Pelagiusz proponuje alternatywną teologię opartą na lekturze Nowego Testamentu. Augustyńskie pojęcie grzechu pierworodnego - zgodnie z którym grzech jest dziedziczony przez całą ludzkość od upadku Adama i Ewy - zostało odrzucone przez Pelagiusza, który uważał, że poszczególni ludzie mają zdolność kształtowania własnego duchowego przeznaczenia zarówno poprzez pobożność, jak i moralne życie.

Augustyn wydał porywającą obronę własnych przekonań - w rzeczywistości jego pisma są głównym źródłem na temat charakteru i działań Pelagiusza. Reakcja ta jest opisana w esejach Benjamina Warfielda, a inne źródła dotyczące kontrowersji są również konsultowane w celu poinformowania czytelnika.