Augustine and Time
Niniejszy zbiór analizuje temat czasu w życiu i dziełach Augustyna z Hippony. Przyjmując globalną perspektywę na czas jako problem filozoficzny i teologiczny, tom zawiera refleksje na temat znaczenia historii, śmiertelności ludzkich ciał oraz relacji między doświadczeniem czasowym a ekspresją językową.
Jak zauważył sam Augustyn, czas jest zarówno znajomy, jak i zaskakująco dziwny. Dni każdego z nas są ustrukturyzowane przez czasowe rytmy i rutyny, od obserwowania zegara po marnowanie godzin w pracy. Niewielu z nas jednak poświęca czas, by usiąść i zastanowić się, czy czas jest prawdziwy, czy nie, lub jak to jest, że jesteśmy w stanie utrzymać nasze przeszłe, teraźniejsze i przyszłe myśli razem w linii prostej, abyśmy mogli odmówić modlitwę lub zaśpiewać piosenkę.
Podzielone na pięć części eseje zebrane tutaj podkreślają ciągłą aktualność dzieła Augustyna nawet w środowiskach zupełnie odmiennych od jego własnej epoki i kontekstu. Pierwsze trzy sekcje, zorganizowane wokół tematów interpretacji, języka i ucieleśnienia płci, angażują się bezpośrednio w pisma Augustyna, od Wyznań po Miasto Boże i nie tylko. Ostatnie dwie sekcje tymczasem badają życie pozagrobowe augustyńskiego podejścia w rozmowie ze średniowiecznymi myślicielami islamskimi i chrześcijańskimi (takimi jak Awicenna i Akwinata), a także szerokim wachlarzem postaci buddyjskich (takich jak Dharmakīrti i Vasubandhu).
Tym, co łączy wszystkie te różnorodne rozdziały, jest poczucie, że niezależnie od stulecia czy tradycji, w której się znajdujemy, jest coś w zagadce czasowości, co nie chce odejść. Czas, jak wiedział Augustyn, wymaga naszej uwagi. Było to prawdą dla niego w późnoantycznej Afryce Północnej.
Było to również prawdą dla myślicieli buddyjskich w Azji Południowej i Wschodniej. I pozostaje tak samo prawdziwe dla ludzkości w XXI wieku, gdy ludzie na całym świecie nadal zmagają się z rzeczywistością czasu i wyzwaniami życia w świecie, który zawsze wydaje się przyspieszać, a nie zwalniać.
