Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
Zawartość książki:
Marksistowska epopeja feministyczna.
.
Atopia zmaga się z politycznym klimatem Stanów Zjednoczonych przejawiającym się w naszym codziennym życiu. Sandra Simonds śledzi formacje i deformacje społeczne i polityczne poprzez obserwacje mówców wiersza, przeplatane językiem mediów społecznościowych, doniesieniami prasowymi, mową polityczną i dialogiem przyjaciół, dzieci, nieznajomych i polityków. Los Angeles Review of Books określił twórczość Simonds jako „mocną, energiczną, fantazyjną, a nawet barokową” i „niezbędną przeciwwagę dla struktur płci, władzy i pracy, które wpływają na współczesne życie”. Te wiersze zastanawiają się nad tym, co to znaczy być człowiekiem, co to znaczy budować społeczności w ramach struktury politycznej, której również się sprzeciwia.
Tallahassee. Tallahassee. Tallahassee.
Dzisiejsza mgła jest niesamowita.
Gdy osiada na tym różanym ogrodzie!
Kiedy największa róża otrząsnęła się z rosy.
I spojrzała na mnie jak z kreskówki, odwzajemniłem uśmiech.
I obiecałem, że nie skręcę mu karku.
I oto znów jesteśmy razem, spacerując po parku.
Który honoruje zmarłe dzieci. Drzewo zasadzone dla każdego dziecka.
W taki łagodny grudniowy dzień. I jak zmarli.
Dzieci przepływają przeze mnie, ich zwoje:
Lilia! Rose! Bobby!
Kierkegaard mówi, że każdy, kto podąża za ideą.
na idei staje się niepopularny. A także.
Że człowiek potrzebuje systemu, w przeciwnym razie.
Stać się zwykłą osobowością. Nie może mieć.
Znany bardzo wielu poetów, tak skłonny do tyranii.
Zmiany nastroju. Zmiana pogody równa się.
Nie pozwól mi zwariować. W samochodzie w drodze.
Do szkoły Charlotte mówi: „Lubię być łagodna.
Z naturą, bo lubię naturę”.
Ale mój umysł nie chciał odpocząć, bez systemu,.
Gdy jadę przez strach:
Lily! Rose! Bobby!
Nie żyjesz, nie żyjesz.
Przykładowy wiersz:
.
