Atlas zoologii poetyckiej

Opinie czytelników

Książka jest pięknie ilustrowaną i poetycko napisaną eksploracją adaptacji zwierząt, która przemawia zarówno do biologów, jak i zwykłych czytelników. Chociaż ma świetną fabułę i wizualizacje, w wersji angielskiej występują pewne błędy w tłumaczeniu i niezręczne konstrukcje zdań.

Pięknie ilustrowana, poetycko napisana, zabawna zarówno dla doświadczonych biologów, jak i zwykłych czytelników, ciekawe historie, świetne ilustracje.

Błędy w tłumaczeniu, takie jak nieprawidłowe ramy czasowe, niezręczne konstrukcje zdań w wersji angielskiej.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Atlas of Poetic Zoology

Zawartość książki:

Katalog cudów, od chodzących ryb po samoleczące się szympansy.

Atlas poetyckiej zoologii prowadzi czytelników do świata cudów, w którym żółwie latają pod powierzchnią morza, jaszczurki chodzą po wodzie, owady podszywają się pod kwiaty, ptaki nie latają, żaby powracają z martwych, a rekiny rodzą dzieci. Zwierzęta, pisze Emmanuelle Pouydebat, są poetami lirycznymi; odkrywają i kształtują świat, gdy śpiewają, tańczą, badają i rozmnażają się. Królestwo zwierząt ewoluowało przez miliony lat, przetrwało wiele kryzysów związanych z wyginięciem; ta książka pozwala nam czerpać inspirację z trwałej witalności zwierząt.

Tekst Pouydebat, któremu towarzyszą uderzające kolorowe ilustracje artystki Julie Terrazzoni, oferuje katalog cudownych istot. Pouydebat opisuje słonia afrykańskiego - największego ssaka lądowego ze wszystkich, ale ewolucyjnego potomka maleńkiego zwierzęcia, które sześćdziesiąt milionów lat temu miało mniej niż pięćdziesiąt centymetrów (dziewiętnaście cali) wysokości; łuskowatego, bezzębnego pangolina, najbardziej zagrożonego ssaka na świecie - i być może najbardziej nietypowego; nietoperza o czerwonych wargach, który raczej chodzi niż pływa po dnie oceanu; i wielkiego czarnego kakadu, utalentowanego perkusistę. Szympansy, jak nam mówi, samoleczą się roślinami leczniczymi; meduza, pod wpływem stresu, powraca do młodego polipa; a słodko nazwany borsuk miodowy żywi się gadami, termitami, skorpionami i dżdżownicami.

Pouydebat, badacz we Francuskim Muzeum Historii Naturalnej, i Terrazzoni uchwycili zdumienie obiecane przez każdą wycieczkę na łono natury - szczęście, które pochodzi z oglądania ważki, pająka, żaby, jaszczurki, słonia, papugi, myszy, orangutana lub biedronki. To radość bycia świadkiem samego życia. Musimy tylko otworzyć oczy, by to zobaczyć.