Atlantyccy Celtowie: Starożytni ludzie nowoczesnych wynalazków

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Atlantic Celts” autorstwa Simona Jamesa prezentują spolaryzowany pogląd na jej temat. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą jej naukowy rygor i wyzwanie, jakie stanowi dla tradycyjnych poglądów na celtycką tożsamość na Wyspach Brytyjskich, inni krytykują ją za przestarzałość i motywację polityczną. Eksploracja pochodzenia i tożsamości kulturowej starożytnych ludów jest uznawana za odważny wysiłek, ale wielu wyraża niezadowolenie z jej wniosków i prezentacji argumentów.

Książka jest dobrze zbadana, czytelna i zapewnia świeże spojrzenie na koncepcję „celtyckiej” tożsamości. Jest chwalona za swoje naukowe podejście i zdolność do kwestionowania głównego nurtu narracji otaczającej celtyckie dziedzictwo. Niektórzy czytelnicy uznali ją za pouczającą, szczególnie w odniesieniu do pochodzenia i przedstawionych dowodów archeologicznych.

Wiele recenzji podkreśla, że książka jest przestarzała, twierdząc, że znaczna część materiału została zdezaktualizowana przez ostatnie badania genetyczne. Krytycy twierdzą, że argumenty autora często nie mają wystarczającego uzasadnienia, a książka jest zbyt rozwlekła i stronnicza politycznie. Pojawiają się również skargi dotyczące lekceważącego podejścia do tradycyjnych poglądów na temat celtyckiej tożsamości.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Atlantic Celts: Ancient People of Modern Invention

Zawartość książki:

Starożytne źródła i współcześni badacze często przedstawiali ateńskie święto Adonisa jako marginalny i nieco śmieszny prywatny rytuał kobiet.

Nasiona sadzono co roku w doniczkach, a po wykiełkowaniu przenoszono na dachy, gdzie kobiety opłakiwały śmierć młodzieńczego małżonka Afrodyty, Adonisa. Laurialan Reitzammer w pomysłowy sposób analizuje szeroki wachlarz zachowanych dowodów na temat Adonii, argumentując za jej symbolicznym znaczeniem w kulturze ateńskiej V i IV wieku jako okazji do genderowego komentarza na temat głównych praktyk ateńskich.

Reitzammer odkrywa korelacje Adonii z ateńskimi rytuałami weselnymi i obywatelskimi oracjami pogrzebowymi oraz dostarcza pouczających dowodów na to, że festiwal był znaczącym szablonem kulturowym dla tak różnorodnych dzieł, jak dramat Arystofanesa Lysistrata i dialog Platona Phaedrus. Jej świeże podejście jest aktualnym wkładem w badania nad sposobami, w jakie płeć i seksualność przecinają się z religią i rytuałem w starożytnej Grecji.