Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Ashtavakra Gita: A Fiery Octave in Ascension
Książka ta oparta jest na Asztawakra Gicie, klasycznym dziele filozofii wedyjskiej skomponowanym przez Asztawakrę. Konsolidując najwyższe loty myśli wedyjskiej, dzieło to omawia jedność indywidualnej Jaźni i Najwyższej Jaźni za pomocą jasnego, poetyckiego języka. Jest ona przedstawiona jako dialog między mędrcem Asztawakrą a Dżanakiem, królem Mithili.
Książka omawia naturę Jaźni i Rzeczywistości. Według Asztawakry, Brahama (Najwyższa Jaźń) jest jedyną samoistną Rzeczywistością; a Jaźń wszystkich, w samej swej istocie, jest niczym innym jak Brahamą. Asztawakra twierdzi, że istnieje samoistny, wiecznie trwający byt, który utrzymuje się jako wiecznie trwające podłoże świadomości egoizmu: zmysł "ja"; i to jest Atma, nasza Jaźń.
W przeciwieństwie do Śankaraczarji, Asztawakra oferuje bardziej radykalny pogląd na Wedantę. Asztawakra kładzie nacisk na absolutną jedność istnienia i całkowitą nierealność świata zewnętrznego. Wydaje się, że nie przywiązuje dużej wagi do moralności i obowiązków. Odrzuca nazwy i formy jako nierzeczywiste i oznaki ignorancji. Wizja ignoranta jest zasłonięta nazwami i formami, ale mądry widzi tylko Jaźń.
Według Asztawakry jesteśmy już doskonali i czyści, nieskrępowani i pozbawieni działania, samoświecący i nieskażeni. Nie jesteśmy umysłem - a przyczyną naszego zniewolenia jest to, że wciąż uciekamy się do uczynienia umysłu nieruchomym. Oprócz oryginalnego tekstu w sanskrycie podano transliterację i tłumaczenie wersetów.
