Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest szczegółowym badaniem starożytnej greckiej astronomii, ze szczególnym uwzględnieniem Arystarcha i jego wkładu. Obejmuje różne szkoły myślenia, podkreśla konteksty historyczne i zawiera tłumaczenie traktatu Arystarcha. Jest znany zarówno ze swojego historycznego znaczenia, jak i matematycznych spostrzeżeń, choć jest nieco przestarzały.
Zalety:Dobrze zbadana i pouczająca, zapewnia historyczny kontekst dla greckiej astronomii, zawiera pełne tłumaczenie pracy Arystarcha, podkreśla znaczenie Arystarcha jako prekursora heliocentryzmu, zawiera interesujące cytaty starożytnych astronomów.
Wady:Książka jest przestarzała i może nie nadawać się jako jedyne źródło aktualnej wiedzy astronomicznej, niektórym częściom może brakować zaangażowania w porównaniu z główną treścią, a sekcje mogą być złożone i ezoteryczne, co utrudnia śledzenie niektórych czytelników.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Aristarchus of Samos: The Ancient Copernicus
Zawartość książki:
Arystarch z Samos: The Ancient Copernicus to historia greckiej astronomii i astronomów prowadząca do Arystarcha z Samos, pierwszego astronoma, który przedstawił Słońce (zamiast Ziemi) w centrum znanego wszechświata, z Ziemią obracającą się wokół niego. Oprócz tła głównych astronomów i filozofów oraz przeglądu wczesnych teorii astronomicznych, niniejsze wydanie zawiera grecki tekst i tłumaczenie dzieła Arystarcha O rozmiarach i odległościach Słońca i Księżyca.
Praca ta jest idealna dla historyków i studentów greckiej astronomii. SIR THOMAS LITTLE HEATH (1861-1940) był brytyjskim uczonym klasycznym, matematykiem, historykiem starożytnej matematyki greckiej i tłumaczem języka greckiego. Studiował w Clifton College i Trinity College w Cambridge, gdzie uzyskał tytuł doktora nauk i został stypendystą.
Heath był znany ze swojej pracy nad grecką matematyką i był autorem i tłumaczem kilku książek, w tym Works of Archimedes (1897), Euclid's Elements (1908), A History of Greek Mathematics (1921) i Mathematics in Aristotle (1949). To głównie dzięki tłumaczeniom Heatha anglojęzyczni użytkownicy znają dzieła Archimedesa.
