Artykuły techniczne o Rękopisie Voynicha

Oryginalny tytuł:

Technical Articles about the Voynich Manuscript

Zawartość książki:

Niniejszy tom zawiera cztery artykuły napisane przez pracowników Agencji Bezpieczeństwa Narodowego (NSA) na temat manuskryptu Voynicha w latach 1965-1978.

Pierwszy esej, autorstwa brygadiera Johna Tiltmana, nosi tytuł "The Voynich Manuscript: The Most Mysterious Manuscript in the World" i został zaprezentowany Bibliofilom z Baltimore w 1967 roku. Zawiera podstawowe podsumowanie faktów na temat manuskryptu i jego pochodzenia oraz przegląd proponowanych rozwiązań, z których większość dość szybko się zbywa. Interesujące było dla mnie odkrycie, że Tiltman został po raz pierwszy wprowadzony do Voynich ms. przez Williama Friedmana, założyciela NSA, w 1947 roku ( ) Zaintrygowało mnie również to, że badania naukowe Tiltmana nad historią średniowiecznego zielarstwa obejmowały konsultacje z wiodącymi angielskimi naukowcami, bez wątpienia podczas wizyt w interesach "Five Eyes".

Drugi esej, pierwotnie sklasyfikowany jako Top Secret Umbra, to "An Application of PTAH to the Voynich Manuscript" autorstwa Mary D'Imperio - sam tytuł był niesklasyfikowany. Po kilku stronach zatrzymałem się, gdy natknąłem się na to:

"PTAH (nazwany na cześć egipskiego boga mądrości) to ogólna metoda statystyczna opracowana w IDA (Institute for Defense Analyses) na Uniwersytecie Princeton. PTAH otrzymał swoją nazwę, gdy programista. Pan Gerry Mitchell słuchał opery "Aida" podczas pracy nad swoim programem. Uderzył go fragment "immenso Ptah noi invociam" i nazwał swój program na cześć egipskiego boga. Nazwa została ostatecznie rozszerzona z tego programu, wdrażającego konkretne zastosowanie metody, na metodę i jej teorię matematyczną...".

Techniczne znaczenie PTAH pozostaje niejawne, chociaż Google pomogło mi znaleźć artykuł w czasopiśmie, który sugeruje, że PTAH musi być pewnego rodzaju ukrytym modelem Markowa. (Math. Comput. Appl. 2019, 24, 14; doi:10. 3390/mca24010014)

D'Imperio wykorzystał PTAH do analizy manuskryptu Voynicha i podobnych dzieł i doszedł do wniosku, że "uważam, że powyższe porównania są dość przekonującym wsparciem dla poglądu, że tekst Voynicha, traktowany jako ciąg pojedynczych liter, nie "zachowuje się jak" język naturalny. Zamiast tego wykazuje wyraźną regularność pozycyjną lub znaki w obrębie słów. Wierzę, że te odkrycia wzmacniają teorię Friedmana i Tiltmana, że sztuczny język może leżeć u podstaw tekstu Yoynicha".

Zainteresowanie rządu sięgające 1947 roku... farmakologia nieznana współczesnemu człowiekowi... sztuczne języki... film "ARRIVAL" oparty na "Story of Your Life" Teda Chianga... hmmm....

Trzeci esej, również autorstwa D'Imperio, to "An Application of Cluster Analysis and Multidimensional Scaling to the Question of 'Hands' and 'Languages' in the Voynich Manuscript". Wykorzystuje ona techniki analizy skupień do zbadania ustaleń kapitana Prescotta Curriera, który zasugerował, że strony manuskryptu można pogrupować w grupy wielu autorów i stylów. Dyskusja D'Imperio zawiera ostrzeżenia, które są nadal aktualne: "Interpretacja wyników analizy skupień jest nieuchronnie okrężna; proponujemy pewną strukturę w grupie badanych obiektów, wykonujemy obliczenia i jesteśmy szczęśliwi, jeśli widzimy to, czego się spodziewaliśmy, lub przynajmniej coś, co ma sens z punktu widzenia naszej pierwotnej hipotezy, jakkolwiek zmienionej.".

Czwarty i ostatni esej, autorstwa Jamesa Childa, robi ważny krok naprzód, proponując, że "Manuskrypt Voynicha nie zawiera sztucznego języka ani zaszyfrowanego tekstu bazowego w nieznanym języku, ale jest tekstem w nieznanym dotąd średniowiecznym dialekcie północnogermańskim".

Ludzie, którzy lubią dzieła takie jak KOD DA VINCI, PUZZLE PALACE i Snowden, uznają to za fascynujące.