Articulating Bodies: Narracyjna forma niepełnosprawności i choroby w wiktoriańskiej fikcji

Oryginalny tytuł:

Articulating Bodies: The Narrative Form of Disability and Illness in Victorian Fiction

Zawartość książki:

Articulating Bodies bada współczesny rozwój wiktoriańskiej fikcji i medykalizację niepełnosprawności, koncentrując się na przecięciu formy narracyjnej i ciała.

Książka analizuje teksty z całego stulecia, od angielskiego tłumaczenia Notre-Dame de Paris Victora Hugo (1833) Frederica Shoberla po opowiadanie Sherlocka Holmesa The Adventure of the Crooked Man (1893) Arthura Conan Doyle'a, obejmujące gatunki, które zazwyczaj opierały się na niepełnosprawnych lub chorych postaciach. Śledząc wzorce ogniskowania i struktury narracyjnej w sześciu dekadach XIX wieku i w sześciu gatunkach, Articulating Bodies pokazuje, że w epoce wiktoriańskiej autorzy fikcji używali formy narracyjnej, a także tematu narracyjnego, aby negocjować sposób kategoryzacji ciał, zarówno konstruując, jak i kwestionując granicę oddzielającą normalność od nienormalności.

Wraz z rozwojem formy beletrystyki, od masywnych powieści hybrydowych z pierwszych dekad XIX wieku, do długości studium przypadku w tajemnicach z końca XX wieku, niepełnosprawność stawała się coraz bardziej zmedykalizowana, przechodząc z pozycji spektaklu do okazu.