Arthashastra

Opinie czytelników

Arthashastra autorstwa Kautilyi jest fundamentalnym tekstem filozofii politycznej, oferującym szczegółowe wskazówki dotyczące zarządzania państwem, które pozostają aktualne do dziś. Pomimo jego znaczenia, istnieją obawy dotyczące jakości tłumaczenia i stanu fizycznego niektórych wydań.

⬤ Zapewnia cenny wgląd w filozofię polityczną i zarządzanie państwem, porównywalny z dziełami Platona i Machiavellego.
⬤ Niezwykle prorocza, oferująca ponadczasowe porady dotyczące rządzenia i ludzkich zachowań.
⬤ Szczegółowe instrukcje obejmują różne aspekty władzy królewskiej i administracji.
⬤ Dobra dla osób zainteresowanych klasyczną indyjską filozofią polityczną i ekonomiczną.

⬤ Niektóre wydania mają słabe tłumaczenia i nie są kompletne, co prowadzi do nieporozumień wśród czytelników.
⬤ Problemy z fizyczną jakością książki, w tym przejrzystością druku i stanem w momencie dostawy.
⬤ Brak istotnych treści w niektórych tłumaczeniach, co doprowadziło do niezadowolenia.
⬤ Układ indeksów mógłby być lepszy dla łatwiejszej nawigacji.

(na podstawie 188 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Arthashastra

Zawartość książki:

Napisana około 400 r. p.n.e. przez Kautilyę, „indyjskiego Machiavellego”, ARTHASHASTRA była uważana za zaginioną przez ponad tysiąc lat. Została ponownie odkryta w 1905 roku, kiedy uczony Rudrapatnam Shamashastry został poproszony o skatalogowanie mało obiecującego stosu rękopisów z liści palmowych - i nagle znalazł się w posiadaniu kompletnej kopii dawno zaginionego arcydzieła.

Shamashastry opublikował angielskie tłumaczenie w 1915 roku, zdobywając uznanie na całym świecie. Do tego czasu zachodni orientaliści wierzyli, że indyjski rząd skopiował swoją strukturę od Greków po inwazji Aleksandra Wielkiego na subkontynent. Teraz stało się jasne, że sztuka rządzenia i królowania była rodzimym osiągnięciem, a greckie administracje prawdopodobnie skopiowały te z Indii.

Ten indyjski klasyk jest unikalnym, kompleksowym przewodnikiem dla królów na temat środków - nieuczciwych lub uczciwych - prowadzenia rentownego państwa. Nic nie zostało pominięte, od podatków od prostytutek i opieki nad żywym inwentarzem, poprzez szkolenie słoni, taktykę bitewną i zawieranie sojuszy, po użycie oszustwa, groźby i porwania w celu realizacji królewskiej polityki. Uwzględniono również magiczne zaklęcia i metody „neutralizacji” wrogów (a także „niewygodnych” braci lub synów) za pomocą zasadzki, trucizny i użycia „ognistych szpiegów”. Otwierający oczy, amoralny dyskurs na temat podstępów i strategii, które musi opanować każdy aspirujący zdobywca.