Arteletra: The Sixties in Latin America and the Politics of Going Unnoticed
ArteletrA analizuje lata sześćdziesiąte w Ameryce Łacińskiej w celu ponownego przeanalizowania głównego roszczenia studiów literackich i kulturowych do politycznego znaczenia we współczesnym świecie: zadania uczynienia widzialnym tego, co niewidzialne. Choć widzialność może zapewnić prawa osobom pozbawionym praw obywatelskich, niesie ze sobą również ryzyko podporządkowania ich biopolitycznym i kapitalistycznym ustaleniom dotyczącym przestrzeni.
Stawką w tej książce jest seria estetycznych i etycznych narzędzi do angażowania się w politykę - definiowaną tutaj jako potencjał do niezgody - bez uprzedniego przejścia przez widoczność. Narzędzia te skupiają się wokół praktyki, którą Bartles nazywa "polityką pozostawania niezauważonym", a którą wywodzi z archiwum trzech godnych uwagi, choć niedocenianych autorów, którzy pisali w latach sześćdziesiątych: Calverta Caseya (1924-69), Juana Filloya (1894-2000) i Armona Somersa (1914-94). Po raz pierwszy w historii Casey, Filloy i Somers wchodzą ze sobą w dialog, aby jeszcze bardziej pokazać wyjątkowy wkład pisarzy latynoamerykańskich we współczesne debaty na temat skrzyżowania literatury i polityki.
Tym, co ich łączy, jest wspólna inwestycja w historie o tych, którzy pozostają niezauważeni. Jako praktyka, pozostawanie niezauważonym tworzy przestrzeń i możliwości dla podmiotów queer, wiejskich i kobiecych, między innymi, aby wycofać się z niesprawiedliwych instytucji.
Jako dyskurs polityczny, niezauważanie dezaktywuje binarne struktury biopolityki (np. np. widzialny/niewidzialny, czysty/brudny, przyjaciel/wróg), które oddzielają ludzi od siebie nawzajem w służbie władzy i nierówności ekonomicznych.
Chociaż polityka niezauważania była ignorowana w latach sześćdziesiątych ze względu na jej pozorny indywidualizm, ci trzej pisarze pracują nad alternatywami dla polityki widoczności, która ożywiała dyskurs polityczny na lewicy przez ostatnie pół wieku. Będąc czymś więcej niż tylko krytyką własnego interesu, niezauważanie otwiera nowe możliwości angażowania się w nieuporządkowaną działalność polityczną, jednocześnie wyobrażając sobie i tworząc lepsze społeczności.
