Ars Notoria: Metoda: Średniowieczna magia aniołów

Opinie czytelników

Recenzje książki Skinnera na temat Ars Notoria podkreślają jej praktyczne podejście do tematu, podkreślając jej przydatność dla praktyków, jednocześnie uznając jej złożoność i poświęcenie wymagane do skutecznego wykorzystania. Autor jest chwalony za dostarczenie przyjaznego dla użytkownika podręcznika, który stanowi znaczną poprawę w stosunku do poprzednich wersji. Niektórzy recenzenci wyrażają jednak obawy dotyczące możliwych uprzedzeń w interpretacjach Skinnera ze względu na jego status praktyka i obsługę kontekstu historycznego.

⬤ Praktyczne podejście dla praktyków, kładące nacisk na to, co jest potrzebne do skutecznego wykonywania operacji.
⬤ Oparte na doskonałym wydaniu krytycznym (Veronese), oferującym dokładniejsze imiona boskie.
⬤ Przyjazny dla użytkownika podręcznik, który upraszcza złożony materiał.
⬤ Dobrze zbadane i wnikliwe badania naukowe.
⬤ Uznanie dla konsekwentnej jakości Skinnera w publikowaniu prac związanych z magią.

⬤ Pewne niezadowolenie z braku pełnych tłumaczeń i szczegółowych glos.
⬤ Potencjalna stronniczość ze względu na praktycyzm Skinnera, prowadząca do subiektywnych interpretacji.
⬤ Poprzednie tomy były postrzegane jako ograniczone pomoce naukowe, pozbawione kompleksowej zawartości magicznej.
⬤ Złożoność materiału może odstraszyć przypadkowych czytelników.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ars Notoria: The Method: Mediaeval Angel Magic

Zawartość książki:

Ars Notoria to średniowieczny grymuar lub podręcznik magii, który był szeroko rozpowszechniony i bardzo popularny w XIII-XVI wieku, ale dziś jest praktycznie nieznany. Jest on jednak nadal bardzo istotny w XXI wieku, ponieważ zawiera szczegółowe techniki umożliwiające praktykującemu bardzo szybkie przyswajanie całych tematów i zrozumienie bardzo złożonych tematów przy pierwszym czytaniu, a także zapamiętywanie tego, co zostało przeczytane.

Spośród wszystkich grymuarów przypisywanych solomonicznej tradycji magicznej, jednym z najstarszych i najbardziej enigmatycznych jest Ars Notoria. Podobnie jak wiele magicznych manuskryptów, dzieło to było pseudoepigraficznie przypisywane kilku sławnym osobom, począwszy od Salomona (który rzekomo otrzymał księgę bezpośrednio od Boga za pośrednictwem anioła Pamfiliusza), poprzez jej rzekome tłumaczenie przez maga Apolloniusza z Tyany, który nazwał ją Flores aurei, czyli Złote kwiaty, aż po Euklidesa z Teb.

Ars Notoria stanowi odrębną kategorię anielskich grymuarów, gdyż podczas gdy większość innych grymuarów solomońskich zajmuje się przywoływaniem duchów lub demonów, Ars Notoria zajmowała się wyłącznie pamięcią i zdolnością do szybkiego rozumienia i przyswajania całych tematów. Oferowała ona niemal natychmiastową biegłość w każdej z siedmiu sztuk wyzwolonych, czyniąc z niej prawdziwy grymuar studenta, klucz do szybkiego zdobywania wiedzy.

Jednak pomimo swojej popularności i długiej historii Ars Notoria nigdy nie została wydrukowana w pełnej formie. Od wczesnego wydania po łacinie w Opera Omnia Agrippy do pierwszego i jedynego angielskiego tłumaczenia Roberta Turnera z 1657 roku, wszystkie opublikowane wersje tego dzieła pomijały najważniejszy element jego działania, notae, zestaw złożonych ilustracji obrazkowych, które są sercem jego systemu. Tak było aż do teraz. Obecne wydanie zawiera wszystkie notae, które zawsze były pomijane w innych drukowanych wydaniach, bez których system po prostu nie działa.

Po raz pierwszy w historii Ars Notoria prezentowana jest w kompletnej formie. W tym wydaniu prezentujemy nie tylko jeden, ale pięć kompletnych zestawów notae zaczerpniętych z różnych rękopisów, wraz z poprawionym wydaniem angielskiego tłumaczenia Turnera. Prezentujemy również kompletne faksymile Beinecke MS Mellon 1 Uniwersytetu Yale w pełnym kolorze, najwcześniejszego znanego manuskryptu tego dzieła, wraz z kompletną kopią drukowanego tekstu łacińskiego z 1620 roku. Szczegółowy komentarz dotyczy jego pochodzenia, treści, możliwych autorów, właścicieli, metod użycia i względów praktycznych, a także obszernych tabel z prawie 100 wariantami notae. Rozwój Ars Notoria jest śledzony od jej greckich początków, poprzez kwitnące XIII-wieczne życie klasztorne, aż po rzekome włączenie do Lemegeton.