U źródeł klasycznej kultury greckiej leży bardzo starożytna definicja architektury, która powstała na wyspie Syros, opisująca ją jako relację między geografią a historią, w której każda wyspa jest skrzyżowaniem historii lub możliwych podróży, a każda historia przejściem z jednej wyspy na drugą z bardzo precyzyjnej orientacji czasoprzestrzennej, między dwoma miejscami i dwiema kulturami na morzu.
Ta metafora, autentyczna teoria społeczno-fizycznej względności, ukierunkowała moją refleksję w tym artykule na temat relacji między architekturą a wiedzą z perspektywy ciągłej innowacji. Jak powiedział wielki kataloński poeta: „He mirat aquesta terra....
He mirat aquesta terra...” i powinniśmy wziąć odpowiedzialność za to, co widzieliśmy. I jest to nadal prawdą w każdym kraju na świecie.