Starożytne miasto Panama lub Panama Viejo (1519-1673) jest uznawane za pierwszą latynoską fundację na wybrzeżach Morza Południowego, port bazowy do podboju południowej części kontynentu amerykańskiego i miasto tranzytowe bogactw, produkt plądrowania imperium Inków. Jest to jednak tylko niewielka część jego historii.
Ostatnie wykopaliska archeologiczne wskazują na długą okupację ludzką, która rozciąga się w czasie od 500 r. n.e. do podboju europejskiego.
Jest to wieloskładnikowe miejsce, które pozwala nam kontrastować i porównywać dwa odmienne procesy adaptacyjne, odpowiadające konkretnym organizacjom politycznym, gospodarczym i społecznym oraz, ogólnie rzecz biorąc, różnym tradycjom kulturowym. Jest to podejście do sposobu życia dwóch różnych procesów adaptacyjnych, z jednej strony rdzennych osadników Zatoki Panamskiej; z drugiej strony pierwszych europejskich kolonizatorów w Ameryce „.