Arnie: Perły i luggery w Cieśninie Torresa

Opinie czytelników

Książka „Arnie” oferuje wciągającą eksplorację historii północnej Australii poprzez życie jednej osoby, dostarczając osobistych anegdot, które łączą się z szerszymi wydarzeniami historycznymi. Chociaż jest dobrze napisana i wciągająca wizualnie, zauważono, że brakuje jej głębi w niektórych ważnych obszarach historycznych.

⬤ Wciągająca narracja, która splata osobiste historie z wydarzeniami historycznymi
⬤ dobrze napisana i przyjemna w czytaniu
⬤ poprawia zrozumienie zmian północnej Australii w czasie
⬤ zawiera zdjęcia, które dodają życia opowiadaniu historii
⬤ bardzo polecana przez niektórych czytelników.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za zaskakująco mało szczegółową w niektórych ważnych tematach
⬤ na przykład pomija istotne dyskusje na temat przemysłu pereł hodowlanych, które mogłyby wzbogacić narrację
⬤ niektórzy czytelnicy oczekiwali bardziej kompleksowego omówienia niektórych wydarzeń historycznych.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Arnie: Pearls and Luggers in the Torres Strait

Zawartość książki:

To historia Arniego Duffielda, który w 1936 roku, w wieku dziesięciu lat, przybył na wyspę Thursday Island w Cieśninie Torresa na północnym krańcu Australii, rozpoczynając przygodę swojego życia. Jego ojciec pracował na słynnych lugrach żaglowych, łodziach nurkowych, które zbierały muszle i perły przez ponad 100 lat, aż do 1980 roku.

Arnie wraz z ojcem i bratem własnymi rękami zbudowali własną flotyllę lugrów, aby działać jako firma rodzinna przez pełne wydarzeń dziesięciolecia: widząc Wielki Kryzys, wojnę i bezpośrednie zagrożenie inwazją, powojenny boom w regionie, utratę nurków i ciągłe dążenie do bezpieczeństwa na morzu, niepowodzenia w branży, rosnące zagrożenia dla środowiska. Przez dziesięć lat zarządzał innowacyjnym projektem uprawy pereł na biżuterię, odchodząc od sprzedaży muszli, masy perłowej używanej do guzików i ozdób. Tropikalne życie dostarczało emocji, bodźców, niebezpieczeństw; materiału na opowieści o krokodylach lub rekinach, pijakach, złej pogodzie na morzu, prawie utonięciu, litościwej ucieczce szybką łodzią, by uratować rozbitego pilota i kilku bliskich goleniach na pasach powietrznych w buszu.

Arnie stał się wiodącą osobowością w tym świecie, humorystą i praktykiem dowcipu, zawsze szybkim w powrocie. Od dzieciństwa obserwując gorączkowe życie odległego małego portu na Wyspie Czwartek, Waiben pod tradycyjną nazwą; następnie pracując jako młody człowiek, naprawiając okręty wojenne i obsługując rodzinne łodzie, stał się, jak z dumą stwierdził, mistrzem marynarki i biegłym inżynierem okrętowym.

Rozkoszował się życiem na wyspie, ciesząc się wielką wolnością, odnosząc sukcesy i otrzymując ciężkie ciosy; w życiu prywatnym, żeniąc się, zakładając rodzinę, doświadczając stresów i radości. W wieku 95 lat jest znany jako "ostatni stojący człowiek" z czasów, gdy flota wypływała pod żaglami.