Arminiusz i Thusnelda kontra Rzym

Opinie czytelników

Recenzje „Arminius and Thusnelda Versus Rome” autorstwa Michaela G. Kramera podkreślają, że jest to dobrze zbadana i wciągająca powieść historyczna osadzona w 9 r. n.e., przedstawiająca starcie sił rzymskich z plemionami germańskimi. Czytelnicy doceniają wyjątkową perspektywę opowiadania historii i zdolność autora do łączenia historii z fikcją. Istnieją jednak poważne zarzuty dotyczące błędnego przedstawienia treści, a jeden z recenzentów otrzymał niepowiązaną powieść zamiast reklamowanego tytułu.

- Dobrze zbadany kontekst historyczny i szczegóły

- Wciągająca opowieść z perspektywy ducha

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Arminius and Thusnelda Versus Rome

Zawartość książki:

We wrześniu 9 r. n.e.

D., człowiek wyznaczony na rzymskiego gubernatora Germanii z poparciem Augusta próbował dokończyć rzymski podbój Germanii. W tym czasie plemiona germańskie były luźno sprzymierzone, ale w razie zagrożenia jednoczyły się w działaniach ofensywnych lub obronnych. Rzymski gubernator Warus wydawał zbyt wiele wyroków na germańskich plemionach, które zbyt często widziały, jak ich krewni i kobiety są wbijani na pal lub krzyżowani.

W młodym wieku trzej chłopcy zostali zabrani do Rzymu w celu nauki prawa rzymskiego, podstaw inżynierii, łaciny i nauki, aby zostać oficerami służącymi w armii rzymskiej, aby odwdzięczyć się Rzymowi za ich edukację.

Po ukończeniu szkolenia i w wieku od połowy do późnych lat chłopcy zostali wysłani do swoich jednostek. Z czasem Arminiusz stał się zniesmaczony tym, jak Rzymianie traktowali ludzi i postanowił wyrzucić ich ze swojego hrabstwa.

Z czasem Arminiusz poznał Thusneldę, która wyszła za niego za mąż. Razem stali się cierniem w boku Rzymu. Spowodowało to, że Warus poprowadził przeciwko nim trzy całe legiony.

Legiony wpadły w zasadzkę garstki germańskich wojowników, którzy zniszczyli wszystkie trzy rzymskie legiony i wszystkie ich jednostki pomocnicze. Łącznie było to ponad 20 000 ludzi. W tym czasie germańskie kobiety miały pełną równość z germańskimi mężczyznami.

Kobiety zasiadały nawet w radach wojskowych, a mężczyźni często zwracali się do nich o radę. Kobiety podążały za swoimi mężczyznami w pewnej odległości od nich, ale zawsze były na tyle blisko swoich mężczyzn, że w razie potrzeby mogły udzielić im pomocy.

To często odwracało losy walki i powodowało, że Rzymianie obawiali się germańskich kobiet tak samo jak germańskich mężczyzn.