Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia szczerą eksplorację francuskiego ruchu oporu, łącząc mądrość i emocje w serii epizodów, które przedstawiają zarówno okropności, jak i słodycz wojennego życia we Francji. Czytelnicy docenią doświadczenie autora z pierwszej ręki i żywe opowiadanie historii, choć niektórzy uznają język za trudny.
Zalety:Wciągająca i szczera narracja, wnikliwa wiedza z pierwszej ręki na temat francuskiego ruchu oporu, pięknie napisana z mieszanką emocji, wysokiej jakości prezentacji i doskonałej obsługi sprzedawcy.
Wady:Nieco trudny język dla niektórych czytelników, podzielony na fragmenty, co może wpływać na płynność.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Army of Shadows
Zawartość książki:
Pierwotnie opublikowana w Algierze w 1943 roku, Armia cieni Josepha Kessela jest jedną z pierwszych książek napisanych o francuskim ruchu oporu. Teraz dostępna w miękkiej oprawie, Contra Mundum Press z dumą prezentuje pierwsze nowe tłumaczenie od ponad 70 lat i pierwsze wydanie od czasu kultowego filmu Jean-Pierre'a Melville'a z 1969 roku.
"Co zatem, jeśli chodzi o opowiedzenie historii Francji, niejasnej, tajemniczej Francji, która jest nowa dla swoich przyjaciół, wrogów, a zwłaszcza dla siebie samej? Francja nie ma już chleba, wina, ognia. Ale przede wszystkim nie ma już żadnych praw. Obywatelskie nieposłuszeństwo, indywidualny lub zorganizowany bunt stały się obowiązkami wobec ojczyzny.
Bohaterem narodowym jest człowiek tajny, banita.
Nic z porządku narzuconego przez wroga i przez marszałka nie jest ważne. Nic się nie liczy.
Nic już nie jest prawdą. Codziennie zmienia się dom, nazwisko. Urzędnicy i policjanci pomagają powstańcom.
Znajduje się wspólników nawet w ministerstwach. Więzienia, ucieczki, tortury, zamachy bombowe, bójki. Umiera się i zabija, jakby to było naturalne.
Francja żyje, krwawi, we wszystkich swoich głębinach. To w stronę cienia zwrócone jest jej prawdziwe i nieznane oblicze.
W katakumbach buntu ludzie tworzą własne światło i odnajdują własne prawo. Nigdy Francja nie prowadziła szlachetniejszej i piękniejszej wojny niż w piwnicach, w których drukowała swoje wolne gazety, w swoich nocnych krainach i w tajnych zatoczkach, gdzie przyjmowała swoich wolnych przyjaciół i skąd wyruszały jej dzieci, w celach tortur, gdzie pomimo szczypiec, rozgrzanych do czerwoności szpilek i zmiażdżonych kości Francuzi umierali jako wolni ludzie ".
