Arlo, Alice i Anglicy: Życie kościoła w Nowej Anglii

Opinie czytelników

Recenzje książki podkreślają mieszankę nostalgii, znaczenia historycznego i pewnych nieścisłości. Czytelnicy doceniają zdolność książki do połączenia kulturowego fenomenu „Alice's Restaurant” z historią kościoła, szczególnie w odniesieniu do Arlo Guthriego. Niektórzy recenzenci wskazują jednak na niedociągnięcia, zwłaszcza w odniesieniu do faktycznych twierdzeń dotyczących statusu Guthriego jako poborowego.

⬤ Wciągająca narracja łącząca historyczne wydarzenia kościelne z momentami kulturowymi lat 60
⬤ dobrze zbadane i pouczające o historii kościoła
⬤ oddaje ducha społeczności
⬤ zawiera zabawne anegdoty o Arlo Guthrie i „Alice's Restaurant”.

⬤ Zawiera nieścisłości faktograficzne, zwłaszcza dotyczące statusu Arlo Guthriego jako poborowego
⬤ niektóre sekcje mogą wydawać się suche lub zbyt sentymentalne
⬤ brak cytatów źródłowych dla niektórych twierdzeń.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Arlo, Alice, and Anglicians: The Lives of a New England Church

Zawartość książki:

Niezależny pisarz i były spiker radiowy Lee bada historię kościoła Trinity w zachodnim Massachusetts, mówiąc, że „niewiele kościołów... miało tak wiele odrębnych i fascynujących odrodzeń”.

Rzeczywiście, Trinity odzwierciedla wiele amerykańskich przemian w mikrokosmosie: w Gilded Age był to elegancki kościół filialny parafii episkopalnej. Po ciężkich czasach w połowie XX wieku został zdekonsekrowany i zakupiony przez „hipisowską” parę Alice i Raya Brocków na początku lat sześćdziesiątych. Przekształcili go w dom i przystań dla kontrkulturowej młodzieży.

To właśnie tam, w Święto Dziękczynienia 1965 roku, muzyk Arlo Guthrie zaproponował, że wyniesie śmieci z posiłku i zrzuci je z lokalnego wzgórza. Jego aresztowanie za zaśmiecanie i późniejsza noc w więzieniu zaowocowały słynną 18-minutową piosenką-manifestem „Alice's Restaurant” i filmem o tym samym tytule z 1969 roku.