Sidney's Arcadia and the Conflicts of Virtue
Wood czyta Nową Arkadię Filipa Sidneya w świetle etosu znanego jako filipizm od imienia zwolenników Filipa Melanchtona, protestanckiego teologa. Wykorzystuje paradygmat krytyczny używany wcześniej do omawiania Obrony poezji Sidneya i zmniejsza lukę, którą krytycy znaleźli między teorią Sidneya a praktyką literacką.
Książka ta jest cennym źródłem dla naukowców i badaczy w dziedzinie literaturoznawstwa i religioznawstwa. Różne nurty myśli filozoficznej, politycznej i teologicznej mieszczą się w Nowej Arkadii, która jest zgodna z rodzajem literatury chwalonej przez Melanchtona za przykłady cnoty.
Stosując tę samą filozofię, Sidney, w liście do królowej Elżbiety i w swojej fikcji, przypisuje sobie rolę dworskiego doradcy. Robert Devereux również czerpie, jak twierdzi Wood, z optymistycznej i pojednawczej filozofii Sidneya Nowa Arkadia.