Ocena:
Książka „The Case For People's Quantitative Easing” autorstwa Frances Coppola przedstawia krytyczną analizę luzowania ilościowego (QE) i opowiada się za transformacyjnym podejściem do polityki pieniężnej, które koncentruje się na bezpośrednim finansowaniu osób fizycznych, a nie banków. Została ona uznana za przystępne wprowadzenie dla nowicjuszy w temacie, choć niektórzy czytelnicy uznali ją czasami za trudną. Książka jest pozycjonowana jako ważna i prowokująca do myślenia, szczególnie w kontekście narastających kryzysów gospodarczych, ale otrzymała mieszane opinie na temat jej głębi i stronniczości.
Zalety:⬤ Łatwa do przeczytania i zrozumienia, nawet dla osób niezaznajomionych z ekonomią.
⬤ Oferuje nowe spojrzenie na politykę pieniężną i krytykuje istniejące praktyki.
⬤ Temat na czasie, który zachęca do debaty i rozważenia reform gospodarczych.
⬤ Dostarcza przystępnych argumentów przeciwko oszczędnościom i sugeruje innowacyjne rozwiązania, takie jak People's QE.
⬤ Ogólnie dobrze napisany i zwięzły.
⬤ Niektórym czytelnikom brakowało dogłębnego omówienia wpływu QE na rynki.
⬤ Postrzegana jako stronnicza w stosunku do pewnych ideologii, szczególnie na korzyść banków centralnych i QE.
⬤ Kilka recenzji wspominało o trudnościach w zrozumieniu niektórych pojęć i terminologii.
⬤ Krytyka, że nie analizuje wystarczająco wszystkich aspektów głównego argumentu lub jego implikacji.
(na podstawie 35 opinii czytelników)
The Case for People's Quantitative Easing
W następstwie kryzysu finansowego z 2008 r. banki centralne stworzyły biliony dolarów nowych pieniędzy i wlały je na rynki finansowe. "Luzowanie ilościowe" (QE) miało zapobiec deflacji i przywrócić wzrost gospodarczy.
Pieniądze nie trafiły jednak do zwykłych ludzi: trafiły do bogatych, którzy ich nie potrzebowali. Trafiły do dużych korporacji i banków - tych samych banków, których lekkomyślne udzielanie pożyczek spowodowało krach. Doprowadziło to do dekady stagnacji, a nie ożywienia. QE zawiodło.
W tej książce Frances Coppola opowiada się za "ludowym QE", w którym pieniądze trafiają bezpośrednio do zwykłych ludzi i małych firm. Argumentuje, że jest to najbardziej sprawiedliwy i najskuteczniejszy sposób na przywrócenie gospodarek dotkniętych kryzysem i pomoc w rozwiązaniu długoterminowych wyzwań związanych ze starzeniem się społeczeństw, automatyzacją i zmianami klimatu.