Arena

Zawartość książki:

Poezja. Przemyślane, bolesne, gorzkie, pełne miłości wiersze w ARENIE Lauren Shapiro ukazują, jak granice nierzeczywistości stają się realne, gdy ktoś jest zmuszony do zbadania próby samobójczej członka rodziny. Ale to, co jest badane, asymilowane i artykułowane, to nie tylko śmierć, żałoba, strata i nieobecność. W ARENIE Shapiro tłum jest świadkiem i chłonie dzieło sztuki, w którym okrucieństwo, biurokracja, historia i spektakl łączą się, tworząc przedstawienie, od którego nie możemy odwrócić wzroku. Shapiro odmawia złagodzenia najpotężniejszych ciosów, które uniemożliwiają nam odfiltrowanie tego, co niewypowiedziane, gdy walczymy o codzienne życie, gdy wszystko, co znamy, eksploduje. To przejmujące i oszałamiające osiągnięcie. -Daniel Borzutzky.

Bystre, żrące i zdecydowanie suche wiersze rejestrują zbiorowy alarm, w którym prywatny smutek i globalny strach zbiegają się "w tempie adrenaliny" - Suzanne Buffam.

Czy możliwe jest obserwowanie cierpienia innych bez przekształcania ich cierpienia w spektakl? W ARENIE Lauren Shapiro sugeruje, że możemy to zrobić za każdym razem, gdy zbliżamy się do siebie w całości, ale nikt z nas, jak rozumie Shapiro, nie jest cały. Zamiast tego spotykamy się jako obcy na arenie: "Kiedy tłum cichnie, to po to, by zobaczyć / dekapitację lub po prostu oddychać, nie ja". Z wielką sztuką i umiejętnością Shapiro dostrzega przez rozpraszającą dziwność chwili obecnej prawdę o nas samych, którą ta chwila ujawnia. -Shane McCrae.

Wiersze Lauren Shapiro otwierają niepokój głęboko w naszej skale. ARENA dotyka miejsca, w którym myśleliśmy, że jesteśmy bezpieczni w naszym nietknięciu. Naprawdę kocham i ufam osobie w tych wierszach. A same wiersze są tak płynne, szybkie, mroczne, dowcipne i wzruszające". -Darcie Dennigan.

ARENA nalega, byśmy dzielili się nawzajem swoim bólem nie raz, nie dwa, ale w kółko, być może bez końca, nalega na wdzięczną panikę pamięci "niekończącego się oczekiwania", jednocześnie rozumiejąc, jak "przeznaczenie było raną" jest konieczne. W blokach martwej prozy i w poszarpanych z bólu wierszach Shapiro nigdy nie wzdraga się przed cierpieniem; nikt nie powinien czytać tej książki, nie będąc przygotowanym na to, że zostanie wciągnięty w górę i w dół oraz przez wściekłość i cierpienie, jakie niesie ze sobą samobójstwo; "jest tak wiele sposobów / by być wściekłym" kipi pod każdym słowem. -Dara Wier.