Ocena:
Książka zapewnia dogłębną eksplorację artysty Giuseppe Arcimboldo, łącząc doskonałe badania z wciągającym pisaniem. Jest jednak krytykowana za niewystarczającą wizualną reprezentację dzieł sztuki.
Zalety:⬤ Doskonałe badania
⬤ dobrze napisane przez Thomasa daCosta Kaufmanna
⬤ wciągająca narracja, która łączy fakty z humorem
⬤ dobry kontekst historyczny
⬤ dokładne zbadanie znaczenia Arcimboldo w historii sztuki.
⬤ Za mało zdjęć obrazów Arcimboldo
⬤ słaba jakość reprodukcji
⬤ może nie zadowolić tych, którzy szukają wizualnie skoncentrowanej książki o sztuce.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Na najsłynniejszych obrazach Giuseppe Arcimboldo winogrona, ryby, a nawet dzioby ptaków tworzą ludzkie włosy. Gruszka zastępuje podbródek mężczyzny. Owoce cytrusowe wyrastają z pnia drzewa, który podwaja się jako szyja. Wszelkiego rodzaju zjawiska naturalne łączą się na płótnie i panelu, tworząc dziwne głowy i twarze, które stanowią jedno z najbardziej uderzających dzieł sztuki renesansowej. "Arcimboldo", pierwsze od pokolenia obszerne studium artysty stojącego za tymi niezwykłymi obrazami, opowiada niezwykłą historię ich powstania.
Opierając się na swoim trzydziestopięcioletnim zaangażowaniu w pracę z artystą, Thomas DaCosta Kaufmann rozpoczyna od przeglądu życia i twórczości Arcimboldo, badając wczesne lata artysty w XVI-wiecznej Lombardii, jego ugruntowanie w tradycjach Leonardesque oraz jego pobyt jako nadwornego portrecisty Habsburgów w Wiedniu i Pradze. "Arcimboldo" skupia się następnie na słynnych głowach kompozytowych, traktując je jako wizualne żarty z poważnymi obrazami, które poetycko prezentują obrazowy dowcip, jednocześnie przekazując alegoryczne przesłanie. Oprócz zbadania humanistycznego, literackiego i filozoficznego wymiaru tych dzieł, Kaufmann wyjaśnia, że ucieleśniają one ciągłe zaangażowanie ich twórcy w malarstwo przyrodnicze i historię naturalną. Ujawnia, że Arcimboldo namalował o wiele więcej studiów przyrodniczych, niż naukowcy zdawali sobie sprawę, co znacznie pogłębia obecne interpretacje głów kompozytowych.
Wykazując wcześniej pomijane znaczenie tych prac dla historii naturalnej i malarstwa martwej natury, "Arcimboldo" ostatecznie przywraca fantastycznym wizualnym żartom artysty należne im miejsce w historii zarówno nauki, jak i sztuki ".
