Network-On-Chip Architectures: A Holistic Design Exploration
2). Procesor Cell firm Sony, Toshiba i IBM (STI) 3) oraz Sun UltraSPARC T1 (dawniej o nazwie kodowej Niagara) 4) sygnalizują rosnącą popularność takich systemów.
Co więcej, niedawno ogłoszony 80-rdzeniowy układ TeraFLOP firmy Intel 5) jest przykładem nieodwracalnego marszu w kierunku systemów wielordzeniowych z dziesiątkami, a nawet setkami elementów przetwarzających. 1. 2 Nadejście rewolucji komunikacyjno-centrycznej Wielordzeniowość zapoczątkowała stopniowe wypieranie obliczeniowo-centrycznego modelu projektowania przez podejście bardziej komunikacyjno-centryczne 6).
Duże, wyrafinowane moduły monolityczne ustępują miejsca kilku mniejszym, prostszym elementom przetwarzającym pracującym w tandemie. Trend ten doprowadził do gwałtownego wzrostu popularności systemów wielordzeniowych, które zazwyczaj przejawiają się w dwóch różnych wcieleniach: heterogenicznych wieloprocesorowych systemach na chipie (MPSoC) i homogenicznych wieloprocesorowych chipach (CMP).
Filozofia SoC obraca się wokół techniki Platform-Based Design (PBD) 7), która opowiada się za ponownym wykorzystaniem rdzeni własności intelektualnej (IP) w elastycznych szablonach projektowych, które można odpowiednio dostosować, aby spełnić wymagania poszczególnych implementacji. Atrakcyjność takiego modułowego podejścia polega na znacznym skróceniu okresu inkubacji Time-To- Market (TTM), co jest bezpośrednim wynikiem mniejszej złożoności obwodu i mniejszego wysiłku projektowego.
Cały system może być teraz postrzegany jako zróżnicowany zbiór wcześniej istniejących komponentów IP zintegrowanych na jednej matrycy.