Architektura i przemoc

Opinie czytelników

Książka „Architektura i przemoc” przedstawia zbiór dziesięciu esejów badających zawiłe powiązania między przemocą a architekturą z różnych perspektyw. Chociaż eseje dostarczają cennych spostrzeżeń i angażują się w niedostatecznie zbadany temat, zmienność jakości i trafności rozdziałów stanowi wyzwanie dla czytelników.

⬤ Cenny wkład w teorię architektury z unikalnymi spostrzeżeniami.
⬤ Zróżnicowane perspektywy od uznanych autorów.
⬤ Przekonujące przykłady relacji między architekturą a formami przemocy.
⬤ Dostępny dla szerokiego grona odbiorców poza specjalistami.
⬤ Zachęca do dalszej eksploracji powiązanych dyskursów filozoficznych i literackich.

⬤ Nieregularna jakość i poziom zainteresowania w dziesięciu esejach.
⬤ Niektóre eseje wydają się wtłoczone w zbiór tematyczny.
⬤ Nie wszystkie dyskusje są równie wciągające lub istotne.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Architecture and Violence

Zawartość książki:

Jest to fascynująca kompilacja esejów międzynarodowych teoretyków architektury na temat relacji przemocy z przestrzenią.

Wraz z wydarzeniami z 11 września, zamachami bombowymi w Londynie, eksplozjami pociągów w Madrycie i codziennymi wybuchami w Bagdadzie, kwestia przemocy i terroryzmu narzuca architektoniczne konsekwencje z nową pilnością. Powstało nowe poczucie świadomości architektonicznej, ponieważ przemoc wymusza swoje miejsce jako architektoniczny punkt odniesienia.

Szeroko zakrojony wkład w projekt podchodzi do kwestii związanych z przemocą pod wieloma kątami i przecięciami. Wystarczy pobieżnie przejrzeć repertuar środowiska zbudowanego, aby zdać sobie sprawę, że niektóre struktury budowlane (od obozów koncentracyjnych po mury separacyjne, od więzień po wystawy propagandowe, od rzeźni po kompleksy podmiejskie, od nielegalnych osiedli po pałace) albo sankcjonują przemoc, albo dają jej przestrzenne podłoże do zaistnienia i rozwoju.