Architektura i kryzys współczesnej nauki

Opinie czytelników

Książka jest wysoko ceniona za błyskotliwe badania i wnikliwą analizę ewolucji architektury, zwłaszcza w odniesieniu do jej przejścia od dyscypliny poetyckiej do pragmatycznej. Jednak niektórzy czytelnicy uważają ją za nużącą i uważają, że oferuje niewiele oryginalnych spostrzeżeń.

Znakomita praca naukowa, bogato ilustrowana, wnikliwa analiza dla studentów architektury, zapewnia historyczny przegląd ewolucji architektury, logiczne rozumowanie dotyczące utraty aspektów mitycznych w architekturze.

Niektóre egzemplarze otrzymane w złym stanie z podkreśleniami, postrzegane jako mało oryginalne, opisywane jako męczące i nużące w swojej analizie historycznej.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Architecture and the Crisis of Modern Science

Zawartość książki:

Ta ważna książka, która zdobyła nagrodę Alice Davis Hitchcock Award w 1984 roku, śledzi proces, w którym mistyczne i numerologiczne podstawy wykorzystania liczb i geometrii w budownictwie ustąpiły miejsca bardziej funkcjonalnym i technicznym, które dominują dziś w teorii i praktyce architektonicznej.

Między późnym renesansem a początkiem XIX wieku starożytne sztuki architektoniczne zostały głęboko przekształcone przez rewolucję naukową. Ta ważna książka, która zdobyła nagrodę Alice Davis Hitchcock Award w 1984 roku, śledzi proces, w którym mistyczne i numerologiczne podstawy wykorzystania liczb i geometrii w budownictwie ustąpiły miejsca bardziej funkcjonalnym i technicznym, które dominują w teorii i praktyce architektonicznej dzisiaj. Przez cały czas odnosi główne traktaty architektoniczne kolejnych pokoleń do szerszej kultury i pism filozofów, matematyków, naukowców i inżynierów.

Książka prowadzi czytelnika przez kontrowersje wywołane przez Claude'a Perraulta w XVII wieku. Jego pisma zaczęły podawać w wątpliwość absolutną wartość estetyczną klasycznych porządków i "doskonałych" proporcji, które były dziedzictwem architektury z czasów pitagorejskich. W ten sposób niegdyś niezmienny "niewidzialny" system na zawsze utracił swój szczególny status. Książka koncentruje się w szczególności na XVIII-wiecznym rozwoju nauki o mechanice i pojawiających się technikach analizy strukturalnej, które powoli wkraczały do traktatów architektonicznych i znajdowały drogę do praktyki, często za pośrednictwem inżynierów cywilnych i wojskowych. W XIX wieku, jak zauważa książka, nawet rendering architektoniczny i rysunek zostały radykalnie zmienione poprzez wprowadzenie nowych geometrii opisowych i rzutowych.

Śledząc te fundamentalne zmiany w intencjach architektonicznych, P rez-G mez kwestionuje wiele popularnych błędnych przekonań na temat teorii i historii nowoczesnej architektury. Jednocześnie sugeruje niematerialną stratę, jaką jest moc kultury do wyrażania poprzez budynek swojego matematycznego, mistycznego i magicznego światopoglądu.