Photographic Architecture in the Twentieth Century
Sto lat temu architekci znaleźli w medium fotografii - tak dobrym w przedstawianiu linii i płaszczyzn budynku - niezbędny sposób na promowanie swoich praktyk. Wkrótce okazało się jednak, że fotografia nie tylko reprodukuje to, co przedstawia. Zmieniła zarówno temat, jak i odbiór, ponieważ architektura w XX wieku stała się formą masowej komunikacji.
Claire Zimmerman pokazuje, jak fotografia głęboko wpłynęła na projekty architektoniczne w ubiegłym wieku, odgrywając kluczową rolę w ewolucji nowoczesnej architektury. Jej "antropologia obrazu" pokazuje, jak budynki zmieniły się nieodwołalnie i znacząco poprzez ich interakcję z fotografią, począwszy od pojawienia się masowo drukowanych ilustrowanych fotograficznie tekstów w Niemczech przed II wojną światową, a skończywszy na powojennej erze reklamy komercyjnej. Zajmując się "architekturą fotograficzną", Zimmerman rozważa dwa powiązane ze sobą tematy: po pierwsze, fotografię architektoniczną i jej obieg; a po drugie, wpływ fotografii na projektowanie architektoniczne. Opisuje, w jaki sposób architektoniczne protokoły fotograficzne rozwinęły się w Niemczech na początku XX wieku, znacznie rozszerzyły się w czasie wojny i powojennej diasporze, a następnie dramatycznie przyspieszyły wraz z nadejściem postmodernizmu.
Argumentuje, że w nowoczesnej architekturze to, jak wyglądały budynki i jak wyglądały fotografie, nakładało się na siebie w znaczący sposób. W architekturze i fotografii zwyciężyły modernistyczne koncepcje, które były widoczne dla największej liczby osób na najszerszym obszarze z największą wyrazistością. Ta bogato ilustrowana praca po raz pierwszy pokazuje, jak nowe idee i nowe budynki powstały w wyniku wzajemnego oddziaływania fotografii i architektury - zmieniając sposób, w jaki postrzegamy świat i jak na niego działamy.
