Archipelag atomowy: Amerykańskie atomowe okręty podwodne i technopolityka ryzyka w zimnowojennych Włoszech

Oryginalny tytuł:

The Atomic Archipelago: Us Nuclear Submarines and Technopolitics of Risk in Cold War Italy

Zawartość książki:

W 1972 r.

Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych zainstalowała bazę dla atomowych okrętów podwodnych na archipelagu La Maddalena u północno-wschodnich wybrzeży Sardynii we Włoszech. W odpowiedzi Włochy ustanowiły program nadzoru radiacyjnego w celu monitorowania wpływu bazy na środowisko i zdrowie publiczne.

W pierwszym systematycznym studium ekspertyzy nuklearnej we Włoszech Davide Orsini koncentruje się na wynikających z niej sporach technopolitycznych dotyczących roli i bezpieczeństwa amerykańskich atomowych okrętów podwodnych na Morzu Śródziemnym od okresu zimnej wojny do zamknięcia bazy marynarki wojennej w 2008 roku. Jego książka śledzi zmagania różnych grup - w tym lokalnych mieszkańców archipelagu, personelu Marynarki Wojennej USA, lokalnych administratorów, włoskich ekspertów i polityków - w celu zdefiniowania atomowych okrętów podwodnych jako albo niezauważalnych zagrożeń, podobnie jak skażenie promieniotwórcze, albo jako wydajnych maszyn w służbie wolności i swobody. W przeciwieństwie do śródlądowych elektrowni jądrowych, żywo obecnych i widocznych dzięki wysokim wieżom chłodniczym i zbiornikom reaktora, mobilność i niewidoczność okrętów podwodnych przyczyniły się do ambiwalencji co do ich natury, utrwalając ideę nuklearnego exceptionalizmu.

We Włoszech symbolizowały one obiekty w ciągłym ruchu, łatwe do usunięcia przy pierwszych oznakach potencjalnej szkody. Orsini pokazuje, w jaki sposób te mobilne źródła zagrożeń stanowiły szczególne wyzwanie zarówno dla ocen ekspertów, jak i publicznego rozumienia ryzyka, a także w kontekstach poza światem anglosaskim, gdzie wyjątkowa dynamika władzy społecznej miała wpływ na wynik kontrowersji technopolitycznych.