Archeologia wysp Montebello w północno-zachodniej Australii: Późnoczwartorzędowi zbieracze na suchym wybrzeżu

Oryginalny tytuł:

The Archaeology of Montebello Islands, North-West Australia: Late Quaternary foragers on an arid coastline

Zawartość książki:

Wyspy Montebello to skupisko niewielkich, nisko położonych mas lądowych, składających się ze starożytnego wapienia, z glebami szkieletowymi, rzadką roślinnością i przesuwającymi się piaskami. Leżą one około 80 km od linii brzegowej, reprezentując odległe "wysokie punkty" na niegdyś rozległych suchych równinach przybrzeżnych północno-zachodniej Australii.

Wyspa Barrow leży pomiędzy kontynentem a wyspami. Wyspy Montebello, bardziej znane jako pierwsze miejsce testów nuklearnych przeprowadzonych przez Brytyjczyków w latach pięćdziesiątych XX wieku i miejsce pierwszego znanego wraku statku u wybrzeży Australii (Tryal w 1622 r.), stanowią unikalną konfigurację ekosystemów lądowych i morskich. Niniejszy artykuł przedstawia analizę archeologiczną przeprowadzoną na zespołach odzyskanych z dwóch warstwowych stanowisk jaskiniowych na wyspie Campbell w grupie Montebello w północno-zachodniej Australii.

Stanowiska te zapewniają unikalny wgląd w ludzkie reakcje na utonięcie rozległych suchych równin północno-zachodniej Australii po ostatnim maksimum lodowcowym. Odzyskano bogate zespoły fauny, które pochodzą z okresu 30 000-7000 BP, ponieważ lokalny kontekst środowiskowy zmienił się w odpowiedzi na polodowcową transgresję morską.

Badania terenowe i wykopaliska zostały przeprowadzone w ciągu dwóch sezonów terenowych w latach 1992-4 i obejmowały zespół archeologów, asystentów terenowych i ekipę pomocniczą. Autorzy: Peter Veth, Ken Aplin, Lynley Wallis, Tiina Manne, Tim Pulsford, Elizabeth White i Alan Chappell.