Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Archaeology of Native-Lived Colonialism: Challenging History in the Great Lakes
Kolonializm mógł znacząco zmienić historię Ameryki Północnej, ale jego wpływ na rdzennych Amerykanów był bardzo źle rozumiany. W tej książce Neal Ferris oferuje alternatywne wyjaśnienia spotkań kolonialnych, które podkreślają ciągłość, a także zmiany wpływające na zachowania rdzennych mieszkańców. Bada on, w jaki sposób społeczności z trzech rdzennych narodów na terenie dzisiejszego południowo-zachodniego Ontario negocjowały zmiany towarzyszące przybyciu Europejczyków i utrzymywały ciągłość kulturową ze swoją przeszłością, która była zbyt często pomijana w konwencjonalnych "głównych narracjach" historii kontaktu.
Ponownie rozważając rdzenną adaptację i opór wobec kolonialnych rządów brytyjskich, Ferris dokonuje przeglądu pięciu wieków interakcji, które są zwykle odczytywane jako pojedyncze wydarzenie postrzegane przez pryzmat historycznych uprzedzeń. Najpierw analizuje wzorce ciągłości tradycyjnej drogi życiowej wśród Ojibwa, wykazując ich zdolność do utrzymania sezonowej mobilności do połowy XIX wieku i ich adaptacyjną reakcję na jej utratę. Następnie przygląda się doświadczeniom uchodźców z Delawy, którzy osiedlili się wśród Ojibwa jako społeczność sponsorowana przez misjonarzy, ale udało im się zachować tożsamość odrębną od wpływów misyjnych. Pokazuje również, w jaki sposób archeologiczna historia Irokezów z Sześciu Narodów odzwierciedlała wzorce negocjowania wyłaniającego się kolonializmu, kiedy powrócili oni do regionu w latach osiemdziesiątych XVIII wieku, badając, w jaki sposób rodziny radziły sobie z tradycją i współczesnym światem kolonialnym, aby opracować innowacyjne sposoby rewizji i utrzymania tożsamości.
The Archaeology of Native-Lived Colonialism w przekonujący sposób wykorzystuje archeologię historyczną, aby połączyć rdzenne doświadczenia z XVIII i XIX wieku z głębszą historią XVI- i XVII-wiecznych interakcji oraz z czasami przedeuropejskimi. Pokazuje, w jaki sposób tym rdzennym społecznościom udało się zachować spójność przez wieki obcych wpływów i materialnych innowacji poprzez utrzymanie starożytnych, adaptacyjnych procesów społecznych, które zarówno włączały europejskie idee, jak i wzmacniały historycznie rozumiane pojęcia jaźni i społeczności.
