Framing Archaeology in the Near East: The Application of Social Theory to Fieldwork
Niniejszy tom przedstawia serię opracowań naukowców zajmujących się archeologią Bliskiego Wschodu, którzy aktywnie stosują teorię społeczną do interpretacji swoich badań terenowych. Jego celem jest podkreślenie wartości stosowania teorii społecznej w interpretacji prac terenowych w regionie, w którym tradycyjnie takie podejścia nie odgrywały większej roli.
Istnieje wiele czynników, które wyjaśniają, dlaczego teoria społeczna jest często niedostatecznie wykorzystywana przez archeologów w tej części świata. W wielu krajach, gdzie zaangażowanych jest wielu zagranicznych archeologów, łatwo może dojść do podziału na tych, którzy prowadzą badania terenowe i tych, którzy zajmują się interpretacją archeologiczną. Brak zainteresowania teorią społeczną może też wynikać ze spuścizny pozytywizmu, który dominuje nad innymi podejściami. Istnieje również fakt, że archeologia i antropologia często należą do odrębnych wydziałów akademickich i są uważane za dwie odrębne dyscypliny, które nie są ze sobą powiązane. W niektórych przypadkach centralne miejsce paradygmatów historycznych wyklucza wykorzystanie teorii społecznej. Istnieją również podziały między uniwersytetami i innymi instytucjami badawczymi, takimi jak wydziały starożytności, co nie sprzyja współpracy interdyscyplinarnej. Czynnik ten jest szczególnie osłabiający w kontekście szybkiego niszczenia miejsc i gwałtownego wzrostu wykopalisk ratunkowych i badań ratunkowych.
Artykuły integrują szeroki zakres perspektyw, w tym "nową" lub "procesualną" archeologię, marksistowską, "postprocesualną", ewolucjonistyczną, kognitywną, symboliczną i cyber-archeologię oraz poruszają wiele tematów, w tym reprezentację 3D, GIS, mapowanie i teorię społeczną, semiotykę i językoznawstwo, płeć i bioarcheologię, tożsamości społeczne i techniczne oraz współczesne modelowanie historyczne i praktyki społeczne w archeologii Bliskiego Wschodu.
