Archaeology and Geology of Ancient Egyptian Stones
Starożytna cywilizacja egipska dominowała w północno-wschodnim rogu Afryki - w tym we współczesnym Egipcie, a czasami w północnym Sudanie - od około 3000 r. p.n.e.
na początku okresu dynastycznego do 642 r. n.e. pod koniec okresu rzymskiego.
Większość tego, co pozostawiła po sobie, składa się z kamieni różnego rodzaju. Były to kamienie budowlane do świątyń, piramid, grobowców mastaba i innych monumentalnych konstrukcji; oraz kamienie użytkowe do narzędzi, broni i szerokiej gamy przyziemnych zastosowań, w tym surowce do fajansu, szkła, leków, pigmentów do farb i ceramiki.
Istniały również kamienie ozdobne do elementów dekoracyjnych i konstrukcyjnych w budynkach, obeliskach, posągach, sarkofagach, stelach, naczyniach, świątyniach, stołach ofiarnych, głowicach maczug, paletach kosmetycznych i innych rzeźbionych przedmiotach; oraz kamienie szlachetne do biżuterii, amuletów, pieczęci i innych małych przedmiotów dekoracyjnych. Jeszcze więcej kamieni zostało przetworzonych w celu wydobycia metali, w tym złota, miedzi, żelaza i ołowiu. Dwa uporczywe problemy w egiptologii to geologiczna identyfikacja tych kamieni i rozpoznanie ich źródeł.
Archaeology and Geology of Ancient Egyptian Stones stara się zidentyfikować i opisać wszystkie skały i minerały wykorzystywane przez starożytnych Egipcjan przy użyciu właściwej nomenklatury geologicznej, a także podać ich źródła, o ile są one znane. Drugim celem jest opisanie wielorakich zastosowań kamieni, a także technologii stosowanych do ich wydobywania, transportu, rzeźbienia i obróbki termicznej.